Spetters op mijn voeten!
Mijn collega trok de katheterzak los en liet de slang van de nachtzak op de grond vallen, zonder handschoenen. De urinedruppels vlogen in het rond. En dat is niet het enige wat ik in mijn werk over me heen heb gekregen.
Mijn collega trok de katheterzak los en liet de slang van de nachtzak op de grond vallen, zonder handschoenen. De urinedruppels vlogen in het rond. En dat is niet het enige wat ik in mijn werk over me heen heb gekregen.
Na alle drukte van het bevrijdingsfestival op 5 mei begin ik maandagochtend weer met een ochtenddienst. Ik heb er al een aantal cliënten op zitten en ga nu naar een 83-jarige man toe die graag zelfstandig blijft wonen.
Na de vakantie kan het moeilijk zijn om weer terug in je ritme te komen. Als ondernemer in de zorg weet Nikita daar alles van. Ze deelt de stappen die zij zet om haar koers weer te bepalen.
Als mevrouw me de telefoon laat zien, zie ik direct waar het mis is gegaan. Het is niet de telefoon die ze me geeft, maar de afstandsbediening van de televisie. Bijna nijdig drukt ze op een van de knopjes: “Zo raar, hij doet helemaal niks!”
De komst van de elektronische dossiers brengt veel voordelen met zich mee, maar kent ook zeker uitdagingen. In al die tijd dat je op informatie zit te wachten, had je makkelijk nog een cliënt kunnen helpen.
Vraaggerichte zorg, vraaggericht werken.. Termen die in de zorg van tegenwoordig vaak voorbij komen. Zeker in de organisatie waar ik werk. Wij werken vraaggericht, dat is een van onze speerpunten.
De grootste uitdaging voor zzp’ers: niet werken betekent geen geld. Als een nieuwe opdracht ineens niet meer van zich laat horen, weet Nikita even niet meer hoe ze verder moet.
Ik wenk mijn collega de teampost in. ʺZe is overledenʺ, zeg ik. Het voelt raar om dat te zeggen, bijna alsof het niet waar is. Maar het ís waar en ik wil het niet geloven. Ik voel tranen opwellen maar ik houd ze in.
Poeh, die vroege ochtenden voor je dagdienst zijn waarschijnlijk vaak een chaos. Je blijft iets te lang in bed liggen, struikelt over de kleding op de grond en voor make-up is eigenlijk geen tijd. Het kan ook anders!
Je zit naast de patiënt, meestal in de nacht wanneer de hele wereld slaapt, en zo van het een op het andere moment komt aan het leven van dit mens een einde.