Uit het boekje
Als verpleegkundige maak je de meest mooie, maar ook de meest heftige momenten mee. Denk bijvoorbeeld aan slechtnieuwsgesprekken. Bij ons is het de arts die slecht nieuws brengt en soms geeft dat je een andere kijk op het leven.
Als verpleegkundige maak je de meest mooie, maar ook de meest heftige momenten mee. Denk bijvoorbeeld aan slechtnieuwsgesprekken. Bij ons is het de arts die slecht nieuws brengt en soms geeft dat je een andere kijk op het leven.
Ik vind het moeilijk te begrijpen dat een patiënt met zoveel pijn geen medicatie wil. Daarom probeer ik zijn beweegreden te achterhalen. Dan blijkt dat hij medicatie afwijst, omdat hij denkt dat hij dan sneller doodgaat.
Wederom een wit jasje voor de deur, die zich wel voorstelt, maar vervolgens meteen tot actie komt. Je steunkousen zijn aan en het witte jasje vertrekt weer, want er zijn zieken en er zijn nog veel mensen die wachten op zorg.
Daar lag hij dan: aan jaren keihard werken was abrupt een eind gekomen. De vermoeidheid, die langzaam zijn totale zijn omvatte, was niet meer te negeren geweest. De diagnose kwam niet onverwachts.
Wanneer je zelf eens in het ziekenhuis belandt, krijg je toch een heel andere kijk op bepaalde zaken. Een aantal jaar geleden werd ik zelf opgenomen en dat gaf me een andere blik op verpleegkundigen.
De nachtdienst en voeding is een slechte combi. Honger, vermoeidheid, verveling, lekkernijen van patiënten. Ze liggen als gluiperige slangen op de loer. Geen wonder dat nachtdiensten vaak tot extra kilo’s leiden.
Ze zat in haar favoriete stoel bij het raam te kijken hoe het circus werd opgebouwd. Vol verwondering keek ze naar wat er allemaal gaande was. Dit zie je natuurlijk niet iedere dag in je voortuin.
In het zorgleefplan staat vaak het doel dat wij, samen met de cliënt, zorgdragen voor een veilige en schone woonomgeving en dat de privacy gewaarborgd moet blijven. Maar lukt dat wel altijd?
Ik hoor het brandalarm en zie een paar BHV’ers naar een appartement sprinten. Hier woont een echtpaar waar normaal weinig mee aan de hand is. Ik zie geen rook, maar ik merk dat me een nare penetrante geur tegemoet komt.
Pas geleden ben ik bevallen en daarbij zijn er momenten dat je in je blootje bent. Het moet, het hoort erbij en je kan geen kind baren met je broek aan. Logisch. En tegelijk voelde ik me met sommige cliënten opeens verbonden.