Een betekenisvolle glimlach
Als flexer in de zorg ben ik voor veel patiënten een nieuw gezicht, die ze niet zo snel vertrouwen. Als ik dat dan toch op kan bouwen en uiteindelijk met een lach en een knuffel afscheid neem, is dat heel bijzonder.
Als flexer in de zorg ben ik voor veel patiënten een nieuw gezicht, die ze niet zo snel vertrouwen. Als ik dat dan toch op kan bouwen en uiteindelijk met een lach en een knuffel afscheid neem, is dat heel bijzonder.
De training ‘Omgaan met Stemmen’ gaf me nieuwe handvaten. Deze weg begint met een interview. Niet eentje die ons bekend is voor een anamnese, maar een interview op de journalistieke manier. Zo kan ik echt naar de cliënt luisteren.
Haar ‘nee’ staat lijnrecht tegenover onze mening, onze zorg om haar. Maar wie zijn wij eigenlijk, dit te bepalen? En wanneer dient zo’n moment zich aan? Als wijkverpleegkundige vind ik dat soms echt een lastige afweging.
Grote kans dat je voor de zorg hebt gekozen omdat je het werk hartstikke leuk vindt. Toch kunnen we het af en toe voor elkaar nog wat leuker maken. Iedereen wordt vrolijker van een positieve, attente collega.
Het valt me op dat een van mijn cliënten steeds minder onderneemt. “Boodschappen doen, meisje? Dat durf ik al bijna niet meer, mensen kijken me zo raar aan”, antwoordt ze.
De deur wordt dichtgeslagen. De zorgmap ligt in de heg van de overwoekerde tuin. “Jullie hoeven echt nooit meer terug te komen”, wordt er nog geroepen van achter de dichte voordeur. Daar sta je dan met je goede gedrag.
Via een detacheringsbureau terugkeren naar mijn oude afdeling zou lastig zijn. Het zou me wellicht wel meer mogelijkheden bieden om te reizen, met daarbij een hoger salaris.
In de serie starters in de zorg volgen we verpleegkundigen die aan het begin van hun loopbaan staan. Leanne is 20 en werkt sinds juli als flexer in de gehandicaptenzorg. “Ik word zo vrolijk van mijn werk!”
Ik hoor de woorden van de overdracht wel, maar kan maar aan een ding denken: Hadden we deze wond op zijn hand kunnen voorkomen? Een mogelijke oplossing schiet me te binnen: zijn wens accepteren.
Het werken als verpleegkundige doe ik omdat ik iets wil betekenen voor anderen, in de hoop dat dat ook gewaardeerd wordt. Helaas heeft een patiënt onlangs een klacht gemeld, waar ik bij betrokken ben geweest.