“Natuurlijk gaat het om vakmanschap, maar in deze coronaperiode ben je zelf het belangrijkste instrument. Neem de tijd om te luisteren naar je lijf. Wie ben jij nou echt in deze fase?” Kwaliteitsverpleegkundige Richard Jorna ziet ‘het organiseren van vreugde in het beroep van de verpleegkundige’ als zijn missie.
“Twintig jaar geleden maakte ik een goede keuze. Mijn moeder werkte al als verzorgende in de ouderenzorg. De appel viel niet ver van de boom:ik ging na mijn opleiding aan de slag op de afdeling traumatologie van het OLVG in Amsterdam. Snel kwam ik erachter dat ik verschilde van mijn collega’s: ik was een HBO-V’er met twee linkerhanden en een mening. Mijn collega’s waren eerder praktisch opgeleid. Ik vond overal wat van in plaats van dat ik gewoon lekker kon handelen. Ik dacht het echt dat ik het wist. Maar zonder praktische vaardigen ben je ongeloofwaardig”, reflecteert Richard nu achteraf.
Uitstapje naar het bedrijfsleven
Een logische volgende stap was het bedrijfsleven. Omdat hij eerst niet goed wist wat hij nu eigenlijk deed en zich ook niet zo op zijn plek voelde, legt Richard uit. “Ik ging aan de slag als datamanager. Dat was mijn rol en ik ontdekte waar ik écht goed in ben, namelijk het zorgen dat collega’s toegang hebben tot de juiste informatie op het juiste moment. Ook doorzie ik goed wie ik in de organisatie moet betrekken om samen de juiste keuzes te kunnen maken. Op de COVID-unit waar ik nu werk heb ik daar elk moment profijt van.”
Maar toen zijn vader ziek werd, inmiddels bijna tien jaar geleden, stapte Richard weer de zorg in. “Dit keer zelfverzekerder en met meer vertrouwen in mijn eigen kunnen”, stelt hij. “Ik kreeg er direct weer energie van en ging aan de slag als verpleegkundige. De verschillende disciplines en het contact met de cliënten en mantelzorgers beviel goed.”
Richard legde de lat steeds hoger. Voor zichzelf en voor zijn collega’s. Maar als perfectionist in een wereld waar natuurlijk fouten worden gemaakt, ging hem dat moeilijker af dan hij had verwacht. “Als persoon ben ik niet zo gevoelig voor hints en daardoor kan ik indirecte communicatie niet altijd goed plaatsen.”
Kwartetspel Medicatieveiligheid
“Mijn leidinggevende schatte de situatie goed in en bood mij een baan als kwaliteitsverpleegkundige aan. Dat was het helemaal voor mij: omgaan met professionals, oefenen in samenwerken en aandacht geven aan individuele medewerkers.”
Hij kwam tot de ontdekking dat problemen in de onderlinge samenwerking het beste kunnen worden aangepakt door de vraag te stellen: wat vraagt het beroep van je? Daarin pakte hij bijvoorbeeld het verbeteren van de medicatieveiligheid aan. “We bespraken bijvoorbeeld wat de top vier van de meest gemaakte fouten is. En hoe breng ik dit onder de aandacht bij collega’s met een niveau 3 en niveau 4?”
Hij nam contact op met beroepsvereniging V&VN en kwam met een creatieve oplossing: een spel. Spelenderwijs werden de collega’s zo de belangrijkste aandachtspunten rond medicatieveiligheid bijgebracht. “We gingen kwartetten met elkaar. En dat werkte!”
Het spel lost slordigheden binnen het team op. Te vaak hebben collega’s een mening zonder inhoudelijk te weten wat bijvoorbeeld de inspectie van je vereist. De drijfveer is dat het team zelf veilig met medicatie om wil gaan. Tijdens het spel leer je daarom niet alleen meer over de protocollen, maar juist ook over de communicatie als team.
“Inmiddels heb ik een eigen website waar je meer kunt lezen en het spel kan aanschaffen. En ik heb inmiddels ook een nieuwe variant ontwikkeld over de Wet Zorg en Dwang. Die is gebaseerd op hetzelfde principe.”
Lees hier deel twee: “Coronazorg is geen sprint maar een marathon”
Ben jij zorgprofessional en op zoek naar de inhoudelijk mooiste opdrachten in de GGZ?
DNZ heeft dé opdrachten en vacatures voor Psychiaters en Verpleegkundigen als zzp’er of in vast dienstverband.
