In de zorg word je snel volwassen
Als verpleegkundige maak je best wat mee. Je wordt al snel geconfronteerd met een hoop ellende, trieste casussen en soms ook met de dood. In de zorg word je al snel volwassen.
Ik ben werkzaam in de hectiek van de ziekenhuiswereld. Mijn vaste afdeling is de oncologische maag-, darm-, leverchirurgie. Voor Nursestation schrijf ik blogs over de dingen die het verpleegkundige-zijn met zich meebrengt. Van serieuze onderwerpen over kanker tot wat luchterige onderwerpen zoals vroeg opstaan.
Als verpleegkundige maak je best wat mee. Je wordt al snel geconfronteerd met een hoop ellende, trieste casussen en soms ook met de dood. In de zorg word je al snel volwassen.
De winter is weer vol in gang, de Sint is er inmiddels allang. Morgen is hij weer aan zet, maar goed dat hij ook op de verpleegkundigen let. Hij laat dat weten in een speciaal bericht. Jouw eigen sinterklaasgedicht.
Vanmorgen schoor ik iemand kaal. Waar eerst haar zat zit het nu niet meer. Ging het ook maar zo met de kanker. Kon ik dat maar wegscheren met een tondeuse.
Soms is mijn werk net als dat liedje van Herman van Veen: rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Het vreet ook aan me. Lijden mijn patiënten niet onder mijn enorme werkdruk?
Voor iedereen die nieuw is in het ziekenhuis of voor iedereen die geen flauw idee heeft van het reilen en zeilen in het ziekenhuis: hierbij een lesje ziekenhuistaal. Over wat we zeggen en wat we eigenlijk écht bedoelen.
Als je mij vraagt waar ik een hekel aan heb dan is de kans groot dat ik over mensen begin die zelf niet in de zorg werken. Van die mensen die er geen verstand van hebben, maar wel hun mening klaar hebben.
Oh die vroege dienst, wat kan het toch pittig zijn. Zo vroeg opstaan is voor bijna niemand leuk, maar je kan het wel iets dragelijker voor jezelf maken.