In de ouderenzorg maak je als verpleegkundige het nodige mee. Naast de aangrijpende verhalen van ouderen die eenzaam zijn, zijn er gelukkig ook nog verhalen die een lach op je gezicht kunnen toveren. Zo ook een verhaal uit de oude doos van verpleegkundige Yvon, over een bewoner met dementie uit het verpleeghuis, die besloot om een klein uitstapje te maken.
Wij hadden een bewoner, laten we hem hier Piet noemen. Piet zal altijd vol verhalen over vroeger. Aan alles merkte je dat hij terug verlangde naar de tijd dat hij op stap ging naar de kroeg en daar veel sociale contacten had. Het was een man die van gezelligheid en een biertje hield en dat duidelijk miste.
De ontsnapping
Al meerdere keren merkten wij op dat Piet, avontuurlijk als hij nog steeds was, probeerde om een ‘uitstapje’ te maken. Meestal kwam hij niet ver, hooguit tot de voordeur waar wij hem dan weer met een leuk praatje terug naar binnen haalden. Tot op een avond in de zomer. Mijn collega trof bij de koffieronde een lege kamer aan. Piet was in geen velden of wegen te bekennen. Wij hadden natuurlijk al een angstig vermoeden: het was hem eindelijk gelukt om erop uit te gaan.
De drang naar het oude vertrouwde was en bleef groot en aan het leven in het verpleeghuis kon hij maar moeilijk wennen. Na het hele verpleeghuis uitgekamd te hebben, bleek Piet inderdaad weg te zijn! Familie en politie werden gewaarschuwd en in de hele buurt werd met man en macht gezocht. Het waren een paar angstige uren, er kan natuurlijk van alles gebeuren met een kwetsbare oudere.
Toen ging de telefoon bij de receptie: de eigenaar van een kroeg even verderop belde. Er zat een oudere man bij hem aan de bar, die wat verward overkwam. Hij had geen geld bij zich om de rekening van zijn gezellige avond mee te betalen. De kroegbaas had ineens de ingeving gekregen dat het weleens een van onze bewoners kon zijn. Het naamlabeltje dat in de kleding van de bewoners wordt genaaid, bevestigde dit en gelukkig heeft de politie Piet daarna weer veilig thuis kunnen brengen.
Achteraf konden we erom lachen
Ondanks dat we ontzettend bezorgd waren, konden we na de veilige terugkeer wel lachen om de situatie. Piet had in een onbewaakt moment zijn kans schoon gezien en is regelrecht naar zijn stamkroeg van vroeger gelopen. Hij is aan de bar gaan zitten en heeft het ene na het andere biertje besteld. Gelukkig maar dat de eigenaar het gevoel kreeg dat er iets niet helemaal klopte en contact met ons op heeft genomen!
En ondanks de vele zorgen en de grote zoekactie is het toch eigenlijk prachtig dat de beste man zo’n geweldige avond heeft gehad. Het is vooral zonde dat hij zich er de volgende dag niets meer van kon herinneren. Hij ontsnapte en had de avond van zijn leven, maar hield er alleen een stevige hoofdpijn aan over.
