Verpleegkundige Irene werkt regelmatig in het buitenland en houdt van avontuur en vrijheid. Toch begint de wens om te settelen de laatste tijd aan haar te knagen, iets wat ze nooit verwacht had. Ze belandde in een dertigersdip en vertelt erover.
In mijn jongere jaren had ik het helemaal uitgedacht: voor mijn dertigste zou ik gesetteld zijn met een toffe baan, een man aan mijn zijde en uiteindelijk een gezin. Het ideaalbeeld van velen bleek alleen niet voor mij te zijn weggelegd en het leven had iets heel anders voor mij in petto. Op mijn 35e ben ik nog allesbehalve gesetteld en noch hartstikke vrijgezel.
Vrijheid en genieten
De afgelopen jaren ben ik regelmatig op reis geweest en hechtte ik veel waarde aan mijn vrijheid. Zo werkte ik een aantal keren in het buitenland, maakte onvergetelijke reizen met mijn backpack en was enkel nog voor bliksembezoekjes in ons kikkerlandje te vinden. Ik was jong en snakte ernaar om de wijde wereld in te trekken. Waarom in Nederland blijven wanneer er nog zoveel te ontdekken valt?
Settelen was een ver van mijn bed show en een vaste woonplek had ik niet. Ik leefde uit mijn backpack, ontdekte de mooiste plekjes en lag ondertussen met een cocktail op het strand. Elke dag was een nieuw avontuur en ik wist vandaag niet waar ik morgen zou zijn. Vrijheid was mijn levensmotto en ik genoot volop van het leven.
Wie ben ik eigenlijk?
Ondertussen zag ik de mensen om me heen settelen en een leven opbouwen in Nederland. Ze kregen een relatie en kinderen, terwijl ik vooral een rugzak vol ervaringen aan het verzamelen was. Een heerlijk leventje om jaloers op te zijn! Dat is wat veel mensen tegen me zeiden. Maar na verloop van tijd begon er toch iets in mij te veranderen. Help! Ik belandde in een dertigersdip.
Deze levensfase is voor de meeste mensen een belangrijke periode waarin puzzelstukjes op zijn plek lijken te vallen en je uiteindelijk in rustiger vaarwater terecht komt. Ik geloof dat ik hier de boot heb gemist en er bij mij nog wat puzzelstukjes ontbreken. En daarom brengt deze fase voor mij juist een hoop vragen. Wie ben ik en wat wil ik eigenlijk? Is dit hoe ik mijn leven had voorgesteld?
Tijd om te settelen
Ik was altijd overal en nergens en had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar: ik ben op een punt in mijn leven gekomen dat ik niet meer wil leven van dag tot dag en een thuisbasis wil creëren. Een stukje vastigheid, een rustiger vaarwater, dat is waar ik behoefte aan heb. Een leven opbouwen en niet steeds weer verhuizen. Ik baal ervan dat het me nog niet ‘gelukt’ is om een stabiel leventje op te bouwen, zoals anderen om me heen. Maar aan de andere kant: wat zeg ik nou eigenlijk? Een leven opbouwen is toch geen prestatie? Het komt wanneer je er klaar voor bent en ik ben er steeds meer klaar voor.
Voor nu sta ik nog op een belangrijk punt in mijn leven: ga ik links? Of houd ik toch rechts aan? Ik sta op het punt om mijn leven in Zwitserland verder op te bouwen. Er begint een sociaal netwerk te ontstaan en de behoefte om te gaan settelen op een vaste plek. Nu nog een vaste baan en woning en dan ben ik er klaar voor geloof ik. Het echte leven!
