Wanneer Nicole mensen vertelt dat ze verpleegkundige in de klinische verslavingszorg is, krijgt ze vaak bewonderende blikken. “Wow, dat zal wel heftig zijn” of “Respect dat je dat doet” hoort ze vaak. Maar Nicole denkt zelf dat veel mensen een verkeerd beeld hebben van de cliënten die bij ons opgenomen zijn. Ze schrijft erover.
Natuurlijk komt het weleens voor dat iemand verbaal agressief is en moet je soms je best doen om de-escalerend te werken, maar over het algemeen is het vooral erg leuk. Daarom deel ik een schets van hoe een late dienst in de verslavingszorg kan gaan.
Het is woensdagavond en ik werk samen met een bevriende collega op de behandelafdeling. Het is rustig in de kliniek, wat betekent dat alle cliënten er rustig bij zitten en op dit moment niemand ergens mee zit of hulp nodig heeft bij iets. Ik stel voor om later die avond met z’n allen een film te kijken. Een van de cliënten heeft zijn laptop bij zich, waarmee we via een kabeltje Netflix kunnen streamen naar de tv.
Dubbel liggen van het lachen
“Kiezen jullie maar alvast een film uit, ik moet nog even snel naar de supermarkt”, zegt hij. Als hij terugkomt heeft hij allemaal lekkere dingen meegenomen voor bij de film. Chips, chocolade, cola: hij heeft het allemaal. We installeren ons allemaal voor de tv, wanneer een van de vrouwelijke cliënten ineens zegt: “Hebben jullie weleens een kikker gelikt?” Ik verslik me bijna in mijn appelsap. “Wat zeg jij nou?” vraagt mijn collega.
Ze vertelt dat ze in de middag psycho-educatie hebben gehad en dat daarin verschillende soorten drugs en hun werking aan bod zijn gekomen. Daar had ze gehoord dat als je de huid van bepaalde padden likt, zij een stofje afscheiden waarvan het effect vergelijkbaar is met LSD. De manier waarop deze mevrouw dingen zegt en vertelt, zorgt ervoor dat we in elk geval allemaal dubbel liggen van het lachen en er komt een geanimeerd gesprek op gang.
Net een avond met vrienden
Na wat geklets over de gekkigheid die mensen soms bedenken, beginnen we alsnog aan de film. Het kiezen hiervan is gemoedelijk verlopen en iedereen zit met een bakje chips op schoot aandachtig te kijken. Het is een hele gezellige avond, die haast niet onder doet voor een avond met vrienden. Er wordt gekletst, gelachen en er staat een overvloed aan lekkers op tafel.
Voor cliënten zijn deze momenten heel waardevol omdat ze zo zien dat ze het ook zonder middelen gezellig kunnen hebben. Voor mij is het een van de redenen waarom ik mijn werk zo leuk vind en een van de dingen die ik anderen graag meegeef wanneer zij zeggen dat mijn werk wel ontzettend zwaar zal zijn. Het hoeft niet altijd heftig te zijn in de klinische verslavingszorg.
