De afgelopen jaren heb ik een enorme liefde voor reizen ontwikkeld. Ik werk daarom al regelmatige periodes in het buitenland als verpleegkundige. Toch had ik nog een andere droom: aan de slag gaan als reisleidster. Dit is hoe ik dat heb aangepakt.
Een baan als reisleider leek me de perfecte manier om meer van de wereld te ontdekken en van mijn passie mijn werk te maken. Een afgeronde opleiding als verpleegkundige leek hier alleen niet echt bij aan te sluiten. Ook al had ik niet de juiste opleiding afgerond, ik besloot tóch om de stoute schoenen aan te trekken en te solliciteren als reisleider.
Een sprong in het diepe
Op een druilerige herfstdag staarde ik dromerig naar buiten en fantaseerde ik dat ik als reisleider mijn reizigers meenam door Bangkok. Ik zag mezelf al helemaal lopen, als moeder gans met een aantal ‘kinders’ onder haar vleugel. Veel tijd om te dromen was er niet, want er was werk aan de winkel. Ik stuurde mijn CV en motivatiebrief naar verschillende reisorganisaties. De eerste stap was gezet.
Een paar dagen later werd ik blij verrast bij het zien van een uitnodiging voor een selectiedag in mijn mailbox. “Beste Irene, bij deze zien we je graag verschijnen op onze selectiedag voor toekomstige reisleiders.” Las ik dat goed? Was dit de kans om mijn droom uit te laten komen? Met klamme handjes meldde ik me op het kantoor in Gent waarna er een informeel gesprek ontstond tussen mij en de andere kandidaat reisleiders.
Door middel van verschillende stellingen leerden we elkaar wat beter kennen en konden de sociale interactie gelijk worden geobserveerd. Goede sociale vaardigheden zijn natuurlijk een must als reisleider. Een paar dagen later kreeg ik het verlossende telefoontje, ik mocht de trainingsweekenden gaan volgen. Wat een opluchting! Er volgden twee opleidingsweekenden waarin ik samen met de andere reisleiders in spé werd klaargestoomd voor het echte werk. Zo kregen we een spoedcursus navigeren, kasboek bijhouden en wat te doen in noodgevallen. Hierna was ik klaar voor het echte werk.
Een droom die werkelijkheid werd
Een aantal maanden later mocht ik dan eindelijk mijn eerste reis gaan begeleiden. Een 21-daagse reis naar Zuid Afrika, een bestemming waar ik alleen nog maar van had durven dromen. Ik maakte kennis met mijn reisgroep en zag twaalf enthousiaste maar ietwat gespannen gezichten me aanstaren. We maakten kennis met elkaar en ik nam ze tijdens een diavoorstelling mee op het avontuur dat we een paar dagen later samen aan zouden gaan.
Vol spanning, met mijn backpack op mijn rug, ging ik later die week op weg naar het vliegveld voor mijn eerste klus als reisleider. Al gauw druppelden mijn eerste reizigers binnen en niet veel later was de groep compleet en was het tijd om in te gaan checken. Waar mijn reizigers na de reis konden bijkomen van een lange vlucht, moest voor mij het echte werk nog gaan beginnen. De voorbereidingen voor de komende dagen, excursies plannen, het draaiboek volgen, de financiën regelen en ondertussen zorgen dat mijn reizigers niets tekort zouden komen. Ze wegwijs maken op een nieuwe bestemming en op sleeptouw nemen in het chaotische Johannesburg.
De eerste dagen waren vooral ontzettend wennen. Ik merkte al gauw dat ik het flink had onderschat. Zorgen voor acht patiënten is soms al een hele uitdaging, laat staan 24 uur per dag verantwoordelijk zijn voor twaalf jongeren. Waar was ik toch aan begonnen? Gelukkig leerde ik gaandeweg de kneepjes van het vak en kon ook ik wat meer gaan ontspannen.
Hoe ziet een dag als reisleider eruit?
’s Ochtends begin ik mijn dag met het doornemen van het draaiboek en een korte briefing aan mijn reizigers met het plan de campagne voor deze dag. Wanneer de reizigers onderweg lekker uit het raam staren, zorg ik er ondertussen voor dat het kasboek op orde is en maak ik een verslag van mijn werkzaamheden. Vandaag stond er een driedaagse safari op het programma, waarbij ook ik als reisleider gezellig aan mocht sluiten! Een beetje vakantiekriebels kreeg ik er stiekem toch wel van.
Maar hoe leuk een baan als reisleider ook klinkt, het is vooral ook heel erg hard werken. Plannen, vooruitdenken, excursies regelen, een race tegen de klok, maar natuurlijk ook een hoop gezelligheid. Met een backpack vol ervaringen en vrienden voor het leven kwam ik terug van een onvergetelijke reis. Wat ben ik blij dat ik deze stap genomen heb. Zo zie je maar weer, wanneer je denkt dat iets niet mogelijk is, kan er vaak toch veel meer dan je denkt. En stiekem kwamen mijn vaardigheden als verpleegkundige ook maar al te goed van pas.
