Het werk van een verpleegkundige in de wijk is zeer divers. Steeds meer zorg wordt vanuit het ziekenhuis overgeheveld naar de wijk en dat zie je dan ook terug in de aanvragen. Ons wijkteam heeft in de afgelopen maanden bijvoorbeeld veel zorgaanvragen gekregen voor cliënten met kanker.
De exacte zorgaanvraag is per cliënt verschillend, afhankelijk van het soort kanker, de behandeling en het stadium waarin de cliënt zich bevindt. De zorg voor deze cliënten is complex en dat maakt het een uitdaging. Hieronder volgen twee recente casussen uit de wijk.
Voorbereiding op euthanasie
De leeftijden van de aangemelde cliënten met kanker zijn wisselend van begin veertig tot in de negentig. Zo hadden wij een cliënt van in de 90 in zorg met een oncologische ulcus, waarvoor hij al langer wondzorg kreeg. Meneer kon niet meer beter worden en redde zich thuis nog prima, tot het moment dat hij hartfalen ontwikkelde.
De enige manier waarop hij toen nog thuis kon blijven, was met veel zorg en toezicht. Dat zag hij niet zitten, ook al was ons contact goed. Deze man was altijd zelfstandig geweest en wilde zijn leven niet op deze manier voortzetten. Hij wilde niet afhankelijk worden en gaf daarom aan euthanasie te willen. In het traject hier naartoe hebben wij hem begeleid.
Zodra hij het hele traject had afgerond en goedkeuring kreeg voor zijn wens, werd er een datum geprikt. Op verzoek van de huisarts hebben mijn collega en ik ’s ochtends het naaldje voor de euthanasie geplaatst, voordat dit in de middag daadwerkelijk plaats zou vinden. Natuurlijk is zo’n beladen situatie, waarin je weet wat iemand te wachten staat, heel dubbel.
Toch voelden wij ons gek genoeg oké. Meneer was zijn humor namelijk niet verloren en stelde ons heel erg op ons gemak. Hij was zo zeker van zijn zaak en ons zo dankbaar, waardoor wij met een fijn gevoel terug kunnen kijken op deze ervaring. We hebben echt nog iets voor hem kunnen betekenen.
Zo veel mogelijk gemak
Cliënten die chemotherapie krijgen komen vaak met een PICC-lijn naar huis. Via deze centrale lijn krijgen zij in het ziekenhuis chemotherapie, maar op deze manier kunnen we ook bloed afnemen zonder dat er telkens opnieuw geprikt hoeft te worden. De lijn en insteekopening moeten wekelijks verzorgd worden en doordat dit thuis kan plaatsvinden, hoeven cliënten niet extra naar het ziekenhuis.
Momenteel hebben we twee cliënten van in de vijftig in zorg voor de verzorging van de PICC-lijn. Deze cliënten, met elk een andere diagnose, kunnen helaas niet meer beter worden en krijgen levensverlengende behandelingen. Om de twee weken mogen we thuis de chemotherapie afkoppelen zodat zij ook hiervoor niet extra naar het ziekenhuis hoeven. Er is vaak behoefte aan een praatje en tijdens de zorgmomenten gaan we dan ook graag het gesprek aan.
Een luisterend oor
Naarmate we langer over de vloer komen ontstaat er vaak een band. Toevallig werk ik vaak op de dagen waarop deze twee vrouwen zorg nodig hebben, waardoor ik bijna wekelijks bij hen over de vloer kom. Eén van hen is erg gesloten, zij heeft nog maar net haar diagnose gehoord en daarbij meteen te horen gekregen dat ze niet meer beter kan worden. Door het stellen van open vragen en actief luisteren, merkt mevrouw na een paar weken verwonderd op dat ik steeds veel onthoud van wat zij gezegd heeft.
Langzaam maar zeker merk ik dat er verandering in haar gesloten houding komt. Ze vindt het duidelijk fijn dat er een luisterend oor is en begint tijdens de zorgmomenten nu ook uit zichzelf te praten over hoe haar week was en hoe zij zich voelt. Ze deelt haar angsten en onzekerheden en we krijgen steeds diepgaandere gesprekken.
Kortom, de zorg voor cliënten met kanker is zeer uiteenlopend en divers. Er komt vaak meer bij kijken dan alleen de oorspronkelijke zorgvraag. Deze casussen zijn dan ook een echte uitdaging, waarbij je je als verpleegkundige steeds verder kan ontwikkelen.
