Vorige week was het tijd voor de 105e editie van de Nijmeegse Vierdaagse. Dit jaar werden er door het Radboudumc opnieuw verschillende onderzoeken gedaan. Verpleegkundige Noah mocht daaraan bijdragen en vertelt over deze bijzondere ervaring.
De Nijmeegse Vierdaagse is het grootste meerdaagse wandelevenement van de wereld: jaarlijks doen er 42.000 mensen aan mee. Vanuit de hele wereld komen wandelaars naar Nijmegen om vier dagen door de prachtige omgeving te lopen. Wandelaars leggen hierbij afstanden van 30,40 of 50 kilometer af. Daarnaast worden er in de stad dagelijks festiviteiten georganiseerd.
Maar naast wandelen en feesten, wordt er dus ook onderzoek gedaan door onderzoekers van het Radboudumc. Dit jaar vindt de vijftiende editie van het 4Daagse-onderzoek plaats. Er wordt dit jaar gekeken naar:
- Kunnen mensen die plasmedicatie, diuretica, gebruiken tijdens een hittegolf toe met een lagere dosis? Mensen zweten dan meer en verliezen dus ook meer vocht. Misschien is minder dan voldoende.
- Welke rol speelt kleding bij een stijgende lichaamstemperatuur: ‘Wat is nu beter? Witte of zwarte kleding? En moet die strak of wijd zitten? De wetenschap is er nog niet over uit. Wij hopen een antwoord te kunnen geven.’
- Wat betekent een hoog troponinegehalte na een marsdag: ‘Is er sprake van een onderliggende, nog onbekende hartaandoening, of is de fysieke inspanning zelf een trigger voor veranderingen in het hart?’
Ondanks dat ik niet bij het Radboudumc werk mocht ik wel helpen met het 4Daagse-onderzoek doormiddel van bloed afname bij wandelaars. Ik vond dat best bijzonder om mee te maken. Wat maakte het bijzonder? Dat leg ik uit.
Spanning
Een tijdje geleden heb ik me aangemeld om te helpen met het onderzoek. Ik wist toen niet wie er die dag allemaal nog meer mee zouden werken. Naar een nieuwe plek gaan met nieuwe mensen is altijd even spannend. Eenmaal aangekomen bij de onderzoekslocatie werd ik hartelijk ontvangen. Met andere onderzoeksmedewerkers kom je samen in een ruimte voor briefing. De samenwerking gaat eigenlijk heel soepel, ook al ken je elkaar helemaal niet. De sfeer onderling was heel gemoedelijk dat vond ik erg fijn.
Ik vond het ook spannend om zoveel deelnemers te gaan prikken, ondanks dat ik iedere dag op mijn werk ook moet prikken. Het is toch even afwachten of de omstandigheden niet anders zijn op zo’n onderzoekslocatie na een grote inspanning, dan een zieke patiënt in een ziekenhuisbed. En dat is niet de enige verandering. Mensen die meedoen aan het onderzoek zijn in feite niet ziek en melden zich vrijwillig aan om mee te doen. Dat is heel anders dan de doelgroep waar ik normaal voor zorg. Dat maakt dat er ook een andere sfeer hangt.
Ontroerende gesprekken
Een dag heb ik geholpen bij het onderzoek dat kijkt naar diuretica en de kleur van T-shirts. In dat onderzoek deden honderd mensen mee. Deze deelnemers kwamen zich voor en na het wandelen melden. Er werd door ons na het wandelen bloed afgenomen: ik was daar samen met twee andere verpleegkundigen verantwoordelijk voor. Wandelaars mochten tussen 12u en 17u binnenkomen. De piek zat tussen 14u en 16u, dus toen was het voor ons ook echt even aanpoten met prikken. Toch heb ik geprobeerd om met elke deelnemer een kort praatje te houden omdat ik altijd geïnteresseerd ben in mensen en hun verhaal.
De meeste deelnemers vinden dat ook fijn: dat haalt toch ook weer een beetje de spanning van het prikken af. Ik vroeg aan een wandelaar of het lopen goed was gegaan. Hij vertelde dat hij het toch wel pittig vond omdat hij zich niet goed had kunnen voorbereiden. Dat was niet gelukt omdat zijn partner twee maanden geleden was overleden. Dat hij toch meedeed met zowel het wandelen als het onderzoek vond ik bijzonder. Hij gaf me een knipoog en vertelde dat zijn vrouw in de tas zat. Hij had dus een klein beetje as in een potje in zijn tas, dat gaf hem de kracht om door te zetten. Dit verhaal raakte me ontzettend.
Net als het verhaal van een wandelaar die vertelde net kanker te hebben gehad en wilde kijken of ze eindelijk klaar was met ziek zijn en weer kon leven. Meedoen met de Vierdaagse voelde alsof ze haar oude leven weer terug had. Haar kracht en doorzettingsvermogen gaven me kippenvel.
Een fijne sfeer
Gelukkig waren er ook luchtigere gesprekken. Zo vertelde een wandelaar dat hij zin had in zijn avondeten. Hij ging hamburgers en krieltjes eten en een kwark als toetje. Een andere wandelaar vertelde dat hij bij zijn zoon sliep, die op kamers woont, en dat hij het erg knus vond om weer eens samen te logeren. En weer een andere wandelaar vertelde dat er een camping was gemaakt op het hockeyveld. Daar logeerde hij en dat beviel hem super. Er hing een fijne sfeer en de voorzieningen waren goed.
Ik ben benieuwd wat de resultaten zijn van het onderzoek. Voor mij was het in ieder geval een geslaagde ervaring om in plaats van alleen te feesten en de wandelaars aan te moedigen, ook eens te helpen bij het 4Daagse-onderzoek.
