De gezondheidszorg is voortdurend in ontwikkeling. Dit betekent dat er steeds meer onderzoek nodig is om te bepalen welke medicijnen effectief zijn en veilig kunnen worden gebruikt. Researchverpleegkundigen spelen een essentiële rol bij het uitvoeren van deze onderzoeken. “Dit werk vereist nauwkeurigheid”, vertelt Marc Derks, researchverpleegkundige bij Julius Clinical.
Marc werkt al meer dan 35 jaar in de zorg. Hij startte in het ziekenhuis, waar hij tien jaar lang aan het bed heeft gestaan. “Ik wilde meer doen dan alleen zorg leveren. Daarom besloot ik een managementsopleiding te volgen”, vertelt hij. “Zo werd ik teamleider in een verpleeghuis in Tilburg. Ik kan je vertellen: dat is de zwaarste tak binnen de gezondheidszorg.” Na vijf jaar besloot hij het roer opnieuw om te gooien. Marc ging eerst jarenlang als preventieverpleegkundige COPD aan de slag, maar kwam daarna bij Julius Clinical terecht en werd researchverpleegkundige.
Wereldwijde bijdrage
Researchverpleegkundigen spelen een essentiële rol in de uitvoering van klinisch onderzoek. Ze zijn verantwoordelijk voor het werven en screenen van patiënten, het verzamelen en documenteren van gegevens, het beheren van onderzoeksmaterialen en het ondersteunen van de artsen en wetenschappers. “Het is echt wetenschappelijk onderzoek”, vertelt Marc. “Binnen de gezondheidszorg wil je mensen helpen. Daar word je verpleegkundige voor. Op deze manier kan ik bijdragen aan de ontwikkelingen en eventuele invoering van een nieuw medicijn. Wereldwijd draag je daar heel veel aan bij.”
Het werk is ook erg afwisselend. Voor Marc is elke werkdag weer anders, afhankelijk van de fase van het onderzoek. Hij legt uit: “Vaak lopen er drie à vier studies tegelijkertijd. Zo hoef je je nooit te vervelen.” Bij de start van het onderzoek heeft Marc vaak drukke periodes. “De patiënten zijn vaak van tevoren al gescreend om te zien of ze geschikt zijn. Het is daarbij belangrijk dat ze in de doelgroep passen of een medische indicatie hebben.” Worden de patiënten geselecteerd, dan worden ze uitgenodigd op locatie. “Daar is altijd een arts aanwezig om goedkeuring te geven. De deelnemers worden onderzocht en tekenen een toestemmingsverklaring. Daarna komen ze bij mij.”
Contact onderhouden
De researchverpleegkundige neemt dan een vragenlijst door en doet lichamelijk onderzoek. “We kijken bijvoorbeeld naar de temperatuur en bloeddruk en vragen naar klachten en medicijngebruik. Die intakes zijn telkens afhankelijk van het onderzoek. Vervolgens krijgen ze een vaccinatie óf een placebo toegediend.”
Na de intake onderhoud je contact met de deelnemers. Ervaren ze klachten? Dan bel je ze op om te praten over de verschijnselen. “Dat is heel dankbaar werk, en als je houdt van een praatje dan hoor je genoeg. Het is motiverend dat de deelnemers graag zelf mee willen werken aan het onderzoek. Ze vinden het interessant en willen bijdragen aan onderzoek en mogelijk goede resultaten.”
Overleg met huisartsen
Naast het contact met patiënten heeft Marc ook veel contact met huisartsen. “Toen ik net aan het werk was voor Julius Clinical, werkte ik mee aan het CAPiTA-onderzoek. We onderzochten de werking van een vaccin tegen ernstige infecties veroorzaakt door pneumokokken-bacteriën.” Hij ging bij alle deelnemende huisartsenpraktijken langs om de deelnemersgegevens te bekijken. “Waren ze ziek, overleden of waren er andere bijzonderheden?”
Na dat onderzoek heeft hij het contact met de huisartsenpraktijken onderhouden. “Als we een nieuw onderzoek starten, benader ik deze artsen om te zien of zij geschikte patiënten hebben. Daarnaast geef ik trainingen, zodat de huisartsen binnen die studie ook getraind worden. Een andere tak van ons werk, waardoor het heel divers is.”
Strenge protocollen
Omdat je te maken hebt met wetenschappelijk onderzoek is het belangrijk dat je je aan strenge wet- en regelgeving houdt. “Je dient een opleiding te volgen of kan door Julius Clinical intern worden getraind. Dat komt omdat je heel nauwkeurig moet werken. Dien je iemand een vaccinatie toe, doe je dat via protocollen en richtlijnen. Alles wordt gedocumenteerd, zwart op wit op papier én in de computer. Je werk wordt ook weer door een derde gecontroleerd, allemaal om te zorgen dat echt alles klopt.”
Naast het administratieve werk is er ook genoeg tijd voor persoonlijk contact. “We nemen echt de tijd voor onze deelnemers. Soms drie kwartier per persoon. Dat helpt om ze gerust te stellen, want vaak is iemand toch wel zenuwachtig.” Deelnemers hebben vaak ook wel een duidelijke reden om mee te werken aan een onderzoek. “Vorig jaar deden we onderzoek naar RSV, een gevaarlijk virus voor baby’s en ouderen. Je ziet dan dat mensen echt graag willen bijdragen om anderen te helpen. Dat is echt het leukste gedeelte van mijn werk.”
