Zwangerschappen door de jaren heen
Het wordt steeds zichtbaarder, ik draag een nieuw persoon in mij. Door deze mooie fase leer ik mijn cliënten iets beter kennen. Ze vertellen over hun eigen ervaringen en zo ontdek ik hoe verschillend die zijn.
Oeps! ‘Grappen met de verkeerde’
Werkblunders, oeps-momenten, of ‘dat had ik beter niet kunnen zeggen’ situaties. Die kennen we allemaal toch? Er is bijna geen sector menselijker dan de zorg, dus natuurlijk zijn er ook regelmatig blunders.
Cliënt: ‘Hoe vertel ik de klas over mijn crisisopname?’
Spanning, onzekerheid en twijfels horen bij vrijwel elke opname op de crisisafdeling. De impact is nog groter als je pas zestien bent. Een jonge cliënt vertelt hoe zij dit heeft ervaren.
Passie voor ouderenzorg
Meerdere malen wordt aan mij gevraagd wat mij motiveert om met ouderen te werken. Mijn antwoord op die vraag is eigenlijk heel simpel. Het verplegen en verzorgen van ouderen geeft mij voldoening.
‘We moeten stoppen met die vuile discussies op Facebook’
Scrollend door social media merk ik dat we ons daar soms best venijnig kunnen gedragen. Regelmatig heb ik last van plaatsvervangende schaamte als ik zie wat collega’s naar elkaar typen op Facebook.
Acht tips voor meer zelfvertrouwen als verpleegkundige
Een gebrek aan zelfvertrouwen zal iedereen wel herkennen. Vooral als stagiaire of pas afgestudeerd verpleegkundige. Op den duur zou je zelfvertrouwen daarom met je mee moeten groeien. Maar wat als dit niet zo is?
Grensoverschrijdend gedrag in de zorg is ingewikkeld
Het is niet altijd duidelijk wanneer er sprake is van grensoverschrijdend gedrag. Soms zijn de signalen zo klein, zo subjectief, dat ik soms twijfel of het een lief gebaar is van de cliënt of dat er een andere bedoeling achter zit.
“Niemand ziet dat ik me vaak eenzaam voel”
Mijn collega’s hebben geen idee van het eenzame gevoel dat ik dagelijks ervaar. Ik doe me altijd vrolijk voor, maak veel contact met mijn collega’s en werk met een lach op mijn gezicht. Een lach waarachter een traan schuilgaat.
“Zullen mijn zorgverleners ooit ontdekken dat ze me vergeten zijn?”
Tijdens mijn periode in Ghana heb ik niks meer van mijn diabetesteam gehoord, terwijl ik hen nu juist nodig had. Er kwam nul interesse of begeleiding, ook niet toen de COVID-19 pandemie uitbrak. Er is al maanden radiostilte.
Wanneer intens geluk overgaat in intens verdriet
Na mijn laatste stagedag vier ik met vriendinnen dat ik mijn diploma gehaald heb. Dan word ik ’s avonds gebeld door mijn moeder. Mijn vader blijkt plotseling overleden te zijn.