Het kleine meisje met de grote blauwe ogen
Samen kleden we ons om en lopen met haar mee naar de slaapdokter. Ik heb haar al laten zien wat er zal gebeuren, maar toch vindt ze het heel spannend. Haar moeder ook, maar die houdt zich groot.
Samen kleden we ons om en lopen met haar mee naar de slaapdokter. Ik heb haar al laten zien wat er zal gebeuren, maar toch vindt ze het heel spannend. Haar moeder ook, maar die houdt zich groot.
“Ouders waarderen het contact met ons omdat wij het beter begrijpen. Onze aanwezigheid geeft hen ook de ruimte om het beter vol te houden en er samen met hun kind wat moois van te kunnen maken.”
De impact van een ziek kind valt niet te onderschatten. In onze ogen krijgt het kind misschien ‘alleen maar’ sondevoeding. Voor ouders kan dat echter heel anders aanvoelen.
Ouders zijn verdrietig. Net vader en moeder geworden van hun tweede kindje. Helaas zullen ze al snel afscheid van hem moeten nemen, hij zal niet lang meer leven.
Ik wil graag een casus met jullie delen waarin ik terecht kwam. Vader en moeder hebben een licht verstandelijke beperking en hebben twee kinderen van 8 en 11 jaar van wie de oudste een vorm van autisme heeft.
Ze vond het niet leuk maar hield zich kranig. Zoals beloofd mag ze een sticker uitzoeken, eentje voor haar verzameling. Schriften vol met stickers heeft ze. Dat doen haar ouders al sinds haar eerste ziekenhuisbezoek.
Enigszins gespannen lees ik het dossier. Ze is behoorlijk ziek. Ik weet: ik kan het prima, ik heb genoeg ervaring, kennis en kunde om deze zieke meid te verzorgen. Maar toch slaat het even toe, die twijfel, die grote verantwoordelijkheid.