Als leerling-verpleegkundige – alweer 30 jaar geleden – trof ik verschillende gediplomeerde begeleiders. En als ik daar op terugblik zat er behoorlijk wat verschil tussen die begeleiders!
De ene begeleider haalde het goede in mij naar boven en leerde mij kijken en ontdekken hoe bepaalde zaken in elkaar zaten. Maar ik had er ook begeleiders tussen zitten die het liefst een kopie van zichzelf in de praktijk terugzagen. Zelfs zo erg, dat als ik voldeed aan het criterium om een kopie te zijn, dat ik dan een goede beoordeling kreeg. Of een begeleider die het belangrijk vond dat je vier zwaar gehandicapte kinderen in drie kwartier kon wassen en aankleden. Als je dat lukte, dan had je een voldoende te pakken. Vond je snelheid niet belangrijk of kon je die haast niet aan, dan wist je bijna zeker dat je een negatieve beoordeling kreeg.
Als leerling moet je dan wel stevig in je schoenen staan om je eigen koers te varen!
En dat heb ik gedaan. Op mijn manier liet ik zien dat je niet altijd tijd wint door iemand snel te wassen en aankleden. Op mijn manier liet ik zien dat je soms ook op andere manieren naar dingen kunt kijken of beleven. Een gediplomeerd verpleegkundige kan niet verwachten dat ik op dezelfde manier als haar om ga met bijvoorbeeld de dood van cliënten. Of hoe je omgaat met agressie. Dat ervaart en beleeft iedereen op zijn eigen manier.
Toen ik zelf gediplomeerd was, heb ik mijn (leerling)ervaringen uiteraard meegenomen op die momenten dat ik leerlingen ging begeleiden. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Iedere leerling mag zijn eigen weg kiezen, mits die wel aan de criteria van de opleiding voldoet en niet ten nadele is van de cliënt. Eigenlijk vond ik het altijd heerlijk om met een leerling of stagiaire te werken. Een frisse wind, nieuwe input, innovatieve ideeën…..ik stond er wel voor open!
Toen ik na mijn Z-opleiding de HBO-V ging doen en stage ging lopen in een psychiatrisch ziekenhuis vond ik het dan ook erg leuk dat mijn begeleider aangaf dat ik bij hen mocht komen leren, maar dat zij ook graag van mij wilden leren.
Als gediplomeerden en leerlingen zo naar elkaar kijken, en van elkaar willen leren, denk ik dat er nog heel veel mooie leerzame momenten voor iedereen (ook als je je diploma al hebt!) op de werkvloer kunnen zijn!
Geef jij als verpleegkundige/ begeleider de leerling voldoende ruimte om zichzelf te mogen zijn en zich te ontplooien op een manier die bij diegene past? Of zie je liever ook een kopie van jezelf terug? Goed om eens kritisch in de spiegel naar jezelf te kijken!
