Waar vroeger op de laatste dag van april de oranje vlaggetjes buiten hingen, vieren we sinds 2014 Koningsdag: de verjaardag van Koning Willem-Alexander op 27 april. De dag vol Oranjefeesten is een paar dagen naar voren geschoven, maar dat maakt de pret er niet minder om. Ook bij ons in het verpleeghuis.
Ik werk met ouderen met dementie, op een kleinschalige woonvorm met acht bewoners per huiskamer. Al jaren wordt deze feestdag ook bij ons uitbundig gevierd. Het Wilhelmus wordt uit volle borst meegezongen, met hier en daar een valse noot. De Oranjetompoucen en oranjetoetjes gaan er bij iedereen goed in en af en toe wordt er een oranjebitter geschonken.
Een feestdag vol plezier
Maar die eerste Koningsdag in 2014, dat was even wennen. Vrolijk ging ik naar mijn werk. Een beetje opgedoft met een oranje speldje op mijn uniform en een oranje strik in mijn haar. Daar waar de een het totaal niet in de gaten had, was er een andere cliënt juist heel scherp. Ik was drie dagen te vroeg, zei hij! Koninginnedag vier je op 30 april en niet op de 27e. Ik dacht nog: dat wordt een zware dag voor deze cliënt, want alle activiteiten die dag stonden ik het teken van Koningsdag.
Na het wassen, aankleden en het ontbijt komt dan de koffie met de oranjetompouce. Andere datum of niet, ook dit jaar ontstond er weer een discussie over hoe we dit aan moeten pakken voor cliënten die gemalen eten krijgen. Alleen de room met een lepeltje, of toch die hele tompouce in de blender? Want zeg nou zelf, de bovenste laag is toch wel echt het lekkerste van het hele gebakje. We besluiten uiteindelijk toch maar om alleen de room te geven.
Als iedereen van al het lekkers heeft genoten, starten we met de activiteiten: Koersbal met oud-Hollandse meezingers op de achtergrond. Niet veel later komt de plaatselijke muziekvereniging langs om het Wilhelmus te spelen. De cliënten zingen alle coupletten uit volle borst mee. De een iets zuiverder dan de ander, maar de sfeer is gezet. Dit wordt een leuke dag.
Herinneringen
De groep geniet duidelijk van alle gezelligheid. Dan komt de cliënt bij me staan die me vanmorgen wees op de verkeerde datum. Hij vertelt dat Koningsdag toch wel leuk is, maar niet zoals vroeger. Samen kletsen we over onze herinneringen aan Koninginnedag. Hij vertelt er enthousiast over: “Ach kind, vroeger gingen we met onze tollen naar buiten en was er overal muziek op straat. Er werd gelachen en gedanst.”
De dames zitten ondertussen voor de tv en volgen de Koningsdaguitzending. Vol enthousiasme bespreken ze alle jurken en hoedjes van de koninklijke familie. De een nog kleurrijker dan de ander, in verschillende maten die soms zelfs het hele gezicht bedekken. Zacht wordt er gesmoesd dat die ene jurk toch echt te bont is, en dat die andere blauwe jurk niet in de smaak valt. Dan ineens roept een van de dames heel hard: “De koning is wel echt een lekkere vent!”
Mijn collega en ik beginnen hard te lachen, de koning valt duidelijk in de smaak bij onze bewoonsters. Koningsdag is inmiddels toch anders dan hoe zij het beleefden in de jaren ’50, maar samen halen we herinneringen op en maken we nieuwe. Met een grote lach op mijn gezicht sloot ik die dag de deur. Met een ieder in zijn eigen beleving, vierden we toch samen hetzelfde feestje.
