Als verpleegkundige ben je bezig met het coördineren van de zorg en het geven van advies wanneer hierom gevraagd wordt. De juiste balans vinden van de verantwoordelijkheden tussen de patiënt en de zorgverlener is belangrijk om tot het gewenste doel te komen. Hoe maak je duidelijke afspraken, wie is waarvoor verantwoordelijk en hoe voorkom je miscommunicatie?
Stel je eens voor dat je in een kamer zit waar je regelmatig komt voor controles. Dit keer is het alleen anders, want je hebt besloten om als diabetespatiënt te beginnen met een insulinepomp. Er wordt uitgelegd dat je moet controleren op de bloedsuikers, zes keer per dag voor een week lang. Ook ’s nachts. En je moet drie keer terugkomen naar het ziekenhuis voor controle.
Deze afspraken worden van tevoren gemaakt. Als patiënt weet je waar je aan toe bent en hoe het traject verloopt. Daarnaast wordt er aangegeven dat je altijd telefonisch contact op kan nemen met de poli. Fijne en duidelijke afspraken die de patiënt geruststellen.
Doorvragen
Dan begint het traject met de insulinepomp. Op de eerste consultatie krijg je een informatieboekje en wordt er van je verwacht dat je deze bij de volgende afspraak uit je hoofd kent. Bij die afspraak wordt er een keer gevraagd of je het kent. Natuurlijk antwoord je dat dat het geval is. De zorgverlener gaat er verder niet op in en gaat ervan uit dat de patiënt alle nodige informatie kent.
Maar dit heeft twee kanten. Mogen wij er als zorgverlener wel vanuit gaan dat de patiënt alles meteen weet na het lezen van een boekje vol nieuwe informatie? Misschien spelen er wel spanningen, angsten of onzekerheden mee. Ik vind het daarom belangrijk om hier nog een keer naar te vragen, zeker als je door de non-verbale communicatie merkt dat er iets niet klopt.
Verder in het traject krijg jij als patiënt ineens een andere zorgverlener tegenover je. Onbekend gezicht, toch een beetje zenuwachtig. Wat zullen ze van je waardes vinden? Ze vraagt naar de waardes van de afgelopen dagen. Automatisch pak je het boekje erbij en begint ze op te noemen. Maar dan besef je dat de vorige zorgverlener alles heeft gerapporteerd. Waarom moet je het dan nog een keer benoemen en is dit niet overgedragen?
Verantwoordelijkheden verdelen
De patiënt is verantwoordelijk voor het naleven van afspraken en het volgen van het persoonlijke behandelplan. Wij zorgverleners begeleiden de patiënt om de doelen na te streven en geven advies als ernaar gevraagd wordt.
Bij het coördineren van zorg is het maken van afspraken belangrijk. Door het maken van afspraken weet een patiënt waar ze aan toe is en wat ze moet doen om zich hier aan te houden. De duidelijkheid zorgt voor rust. Beide partijen weten waar ze aan toe zijn en wat ze van elkaar kunnen verwachten.
Soms kan alle informatie overweldigend zijn. Om ervoor te zorgen dat de afspraken voor iedereen helder is, kan het daarom goed zijn om te vragen of de patiënt het goed begrepen heeft. De afspraken nog eens samenvatten neemt de kans op miscommunicatie nog meer weg.
De zorgvrager weet als geen ander wat het beste bij zijn of haar leven past en wat hierbij goed voelt. De zorgverleners weet dan weer meer over de ziekte, behandeling en de regels & protocollen die hierbij komen kijken. Door die twee kanten samen te brengen, ontstaat er een fijne en veilige samenwerking.