Een grote tent wordt opgebouwd, de pipowagens staan aan de kant en her en der lopen de acrobaten rond. Je herkent het meteen: het circus is weer begonnen! Met het ‘Circus in de Zorg’ reizen François en de acrobaten het hele land door. Niet alleen van stad naar stad, maar ook van zorginstelling naar zorginstelling. Zo zorgen ze ervoor dat het circus voor iedereen toegankelijk is.
Een uitje naar het circus is niet voor iedereen even makkelijk als je misschien zou denken. Veel mensen beleven alleen wat er binnen de muren van hun zorginstelling gebeurt. Maar wat nou als het circus naar jou toekomt? Een circus speciaal voor mensen in een zorginstelling. Dat is wat François en zijn team nu al acht jaar mogelijk maken door heel Nederland. “Mijn familie is een echte circusfamilie. Al zeven generaties terug werden er al voorstellingen gemaakt, maar toen nog niet met de insteek die we nu hebben”, vertelt François. “Toch is ons circus niet heel anders dan een ‘gewoon’ circus. We zijn acrobaten en clowns die het publiek entertainen.” Ze reizen onder andere langs verpleeghuizen, instellingen voor gehandicapten en jeugdzorginstellingen.
Zorgzaam en toegankelijk
“Het publiek varieert erg van jong tot oud. De een zit op een stoel, de ander ligt op een bed. Het grootste verschil met een ‘normaal’ circus is toch wel de interactie met de mensen. Wij betrekken het publiek altijd bij de show. Ik stel bijvoorbeeld vragen en we doen samen goocheltrucs. Vaak merk je dat het voor bepaalde mensen lastig is om lang gefocust te blijven, maar op deze manier blijven we het publiek prikkelen en houden we de aandacht langer vast.”
Als circus voor de zorg moet je dan ook rekening houden met verschillende factoren. Zo duurt een gewone circusvoorstelling meestal tweeënhalf uur, maar voor ouderen is een uur al lang genoeg. “Soms heb je iemand in het publiek die de prikkels juist te intens vindt en weg wil. Het is daarom belangrijk dat er altijd zorgverleners in de buurt blijven, maar ook dat wij als acrobaten weten hoe we hiermee om moeten gaan terwijl de show voor de rest van het publiek door kan blijven gaan.”
Dat je rekening moet houden met de verschillende factoren, noemt François een uitdaging. Maar het is vooral erg dankbaar werk, waar ze veel positieve reacties op krijgen. “We vinden het belangrijk om iets speciaals te kunnen doen voor deze doelgroep. Zij hebben vaak niet veel meer in het leven, sommige ouderen komen nog amper buiten. Andere mensen kunnen nauwelijks bewegen, maar dan zie je toch die lach tevoorschijn komen tijdens de show. Ook kinderen die lachend naar je toe komen om nog eens die goocheltruc te doen. We zien ook regelmatig dat dezelfde mensen terugkeren. Ons verhaal is elk jaar anders, zo is het altijd weer een nieuwe ervaring.”
Het circus recht voor je deur
François en zijn team komen dus met tent en al naar de zorginstelling toe. Hiervoor moet er wel eerst gecontroleerd worden waar de tent opgebouwd kan worden. Dat kan bijvoorbeeld op een parkeerplaats of in een parkje voor de deur. “Voor boekingen hebben we een administratieve afdeling die alles regelt. Het is belangrijk dat mensen makkelijk naar de voorstelling kunnen komen. Daarom komen zij eerst een keertje langs om te kijken of alles mogelijk is, of hoe we het mogelijk kunnen maken. We doen er in ieder geval alles aan om de tent voor de deur te krijgen. We arriveren dan ’s avonds laat, bouwen de volgende dag de tent op en geven op de tweede dag de voorstelling. We blijven meestal twee tot drie dagen op een locatie. Tussen eind maart en november geven we zo’n tachtig voorstellingen, een hele tournee dus!”
Om zo lang met elkaar te reizen moet je goed op elkaar zijn ingespeeld, vertelt François. “Als je privéleven niet goed is met je team, kan je ook geen goede voorstelling geven. Het is dus belangrijk om als team sterk te zijn. Het leven als circusartiest voor de zorg is niet veel anders, maar de impact die je maakt, daar doe je het voor. Nu gaan we richting Breda en daarna kriskras door heel Nederland. We zien zoveel en het is verbazingwekkend hoe mooi je eigen land is met zo’n prachtig beroep. Ik denk vaak over mijn eigen leven na als ik de mensen in de tent zie zitten. Ik hoop dat als ik zelf op leeftijd ben, ik ook nog de mogelijkheid heb om naar het circus te gaan.”
