Op het moment van schrijven bevind ik me nergens. Of nou ja, nergens… Ergens boven de Atlantische Oceaan, intercontinentaal, zwevend tussen hemel en aarde. De resterende 8 uur en 38 minuten van mijn vlucht zal ik nog ongeveer 7167 kilometer afleggen om op de plaats van bestemming te komen. En dan begint het pas.
Vanaf het moment dat ik er voor het eerst over hoorde wist ik het: dit wil ik ook doen. Als verpleegkundige aan de slag in een ziekenhuis op de Antillen. Hoe vet is dat? Een collega vertelde me over haar ervaring en ik werd alsmaar enthousiaster. Wanneer kan ik gaan?! Het avontuur moest echter nog een paar jaartjes wachten; ik was namelijk nog maar halverwege de HBO-V, en zonder diploma nemen ze je ook op Aruba niet aan.
Eenmaal afgestudeerd besloot ik eerst ervaring op te doen en om te specialiseren. Toen ik nét klaar was met mijn specialisatie kreeg ik bericht dat er verpleegkundigen gezocht werden op Aruba. Direct waren de Cariben-kriebels er weer, en ik wist niet hoe snel ik erbij moest zijn. De rest van het verhaal is geschiedenis, of tenminste, geschiedenis in de tegenwoordige tijd.
De afgelopen weken werd me steeds vaker gevraagd of ik al aan het voorbereiden was, of ik mijn spullen al gepakt had, of ik er al klaar voor was. Als mensen erover begonnen moest ik altijd even nadenken. ‘Waar hebben we het ook alweer over?’ Ik was nog gewoon fulltime aan het werk en was totaal nog niet bezig met mijn vertrek. Toen ik het ziekenhuis verliet na mijn laatste dag werken begon het besef langzaam maar zeker te komen. Ik ga dit echt doen… Ik ga dit echt doen!
Nu is het dan zo ver. Ik kan niet zeggen dat ik tot in detail voorbereid ben of dat ik precies weet wat me te wachten staat. Ik laat het over me heen komen en ik zie wel. Het is een avontuur en ik heb er zin in. Destination? Aruba! Ready for take off!
