De laatste weken van mijn stage in de Filipijnen heb ik meegelopen in de verloskamer van het ziekenhuis. Wat is het hier anders dan in Nederland. Er liggen vijf bedden naast elkaar zonder gordijnen ertussen. Wanneer de vrouwen rond de 5 à 6 cm ontsluiting hebben, mogen ze naar binnen. Daarvoor liggen ze in de gang te wachten totdat ze genoeg ontsluiting hebben en totdat er plek is in de verloskamer.
Schreeuwen
De bedden zijn erg oncomfortabel en de patiënten mogen geen familie of partners meenemen in de verloskamer. De bevalling is hier geen mooi moment zoals in Nederland. Ook zijn de verpleegkundigen en verloskundigen op z’n minst gezegd niet aardig tegen de patiënten. Sommige schreeuwen zelfs tegen de patiënten wanneer ze iets doen wat hen niet zint. Een voorbeeld hiervan is dat een patiënt te veel achter elkaar perste waardoor de baby er volgens de verloskundige te snel uitkwam. De verloskundige schreeuwde hard tegen de patiënt toen de baby eruit was en sloeg de patiënt, die net een baby had gebaard, keihard op de buik. Ik wist niet hoe ik moest reageren maar de patiënt reageerde helemaal niet geschrokken, boos of iets dergelijks. Je zou je toch niet kunnen voorstellen dat zich zoiets in Nederland zich zou voordoen?
Aangekleed
De baby’s worden na de bevalling gelijk gewassen (met koud water) en daarna moet je de temperatuur meten van de baby en de afmetingen. Je meet hoe lang de baby is, hoe groot het hoofd is, de omvang van de borst en van de buik. Ook weeg je uiteraard de baby. Baby’s zijn hier een stuk lichter dan in Nederland, gemiddeld wegen ze zo’n 2300 gram. Ook krijgen de baby’s hier twee injecties: Hepatitis B en vitamine K. Als er familie of partner van de vrouw aanwezig is, kan de baby aangekleed worden, zo niet, dan wordt de baby in een celstofmatje gewikkeld. De baby mag overigens pas naar de moeder wanneer de familie of partner aanwezig is en wanneer alle dossiers volledig zijn ingevuld. Wanneer de baby helemaal is aangekleed, wordt die op een houten tafeltje neergelegd, en niet aan de moeder gegeven. Er staat dan wel een soort lamp op hen gericht maar echt warmte geeft die niet af. En soms liggen er vijf baby’s naast elkaar en dan delen die vijf baby’s één lamp. Baby’s liggen soms wel vier uur lang alleen daar wanneer er nog geen familie of partner van de moeder aanwezig is. Dat kan je je toch niet voorstellen?
Navelstreng doorknippen
Jullie kunnen wel begrijpen dat ik soms erg gefrustreerd was hoe het eraan toeging. Maar buiten dat vond ik het heel gaaf om op deze afdeling mee te lopen. Want voor mij was het heel bijzonder om bij zoveel geboortes aanwezig te zijn, babyzorg te doen en de baby’s wat liefde te geven in de tijd dat ze moesten wachten om naar hun moeder of ouders te gaan. Ik heb nog nooit zoveel baby’s aangekleed en geknuffeld. Ook heb ik zelf twee baby’s ter wereld gebracht en wat was dat gaaf. Dit houdt ook in de navelstreng doorknippen want er zijn geen vaders aanwezig die dat doen. Ik heb uiteraard eerst heel vaak meegekeken en geassisteerd voordat ik zelfstandig een bevalling deed.
Baby ter wereld brengen
Op mijn eerste dag heb ik gelijk al geholpen met een baby ter wereld brengen. Ik mocht de navelstreng doorknippen en de babyzorg doen. Ik vond het fantastisch en heel bijzonder om het mee te maken. De rest van de tijd op de verloskamer heb ik heel veel meegekeken met bevallingen, geassisteerd en uiteindelijk ook zelf bevallingen gedaan. Uiteraard werd ik dan geassisteerd maar ik heb het wel helemaal zelf gedaan. Ik vond het echt super gaaf om te doen en was heel erg trots op mezelf. Ik zal in het kort vertellen hoe je hier een baby ter wereld brengt. Wanneer het hoofdje naar buiten eenmaal helemaal naar buiten is, draai je de baby zodat de schouder niet klem komen te zitten. Dan houd je de nek van de baby vast, duw je de baby naar beneden zodat de ene schouder naar buiten plopt, en dan trek je de baby naar buiten en dan komt de baby eruit. Je moet goed zorgen dat je de baby goed vast houdt want hij is heel glibberig en je wilt hem niet laten vallen. Daarna leg je de baby op de buik van de moeder. Je zet dan een plastic klemmetje vlakbij de navel van de baby. Dan melk je de navelstreng zodat het bloed eruit gaat en zet je een stukje verder een klem. Dan pak je een schaar en knip je de navelstreng door en leeft de baby zelfstandig. Iemand gaat dan de babyzorg doen en dan moet alleen de placenta er nog uitgehaald worden. De klem die nog aan de navelstreng vastzit, draai je rond zodat de placenta er uit kan komen. Niet te hard trekken want dan kan de navelstreng losschieten van de placenta. Uiteindelijk vang je de placenta op met je hand.
Dit was de laatste afdeling waar ik mee heb gelopen. Over twee weken zal ik nog een blog schrijven over hoe terugkijk op mijn ervaring in de Filipijnen.
Work the World
Manouk liep afgelopen zomer stage in een ziekenhuis in de Filipijnen en blogt op NurseStation over haar ervaringen. De organisatie Work the World organiseerde haar stage.
