Dat ene moment
Je zit naast de patiënt, meestal in de nacht wanneer de hele wereld slaapt, en zo van het een op het andere moment komt aan het leven van dit mens een einde.
Je zit naast de patiënt, meestal in de nacht wanneer de hele wereld slaapt, en zo van het een op het andere moment komt aan het leven van dit mens een einde.
Als verpleegkundige maak je best wat mee. Je wordt al snel geconfronteerd met een hoop ellende, trieste casussen en soms ook met de dood. In de zorg word je al snel volwassen.
De eerste twee weken van mijn stage loop ik mee met verschillende collega’s. Zo kunnen de cliënten mij leren kennen, en ik hen. Ook kan ik meteen observeren hoe mijn collega’s de cliënten benaderen.
Als verpleegkundige zijn we er enigszins in getraind slecht nieuwsgesprekken te voeren. Toch blijft het een moeilijk iets: het leven na dit gesprek is nooit meer zoals het van tevoren was.
Hij was nog maar een paar dagen bij ons in het hospice en zij had nog niet eerder voor hem gezorgd. Ze loopt stage en is al zover dat ze zelfstandig voor mensen kan zorgen. Waar ze hulp nodig heeft, vraagt ze.
Als ik de huiskamer inloopt zie ik dat meneer een bed in de kamer heeft staan.“Hij is net rustig in slaap gevallen”, zegt de schoondochter glimlachend, terwijl ze haar kop koffie van tafel pakt. Een blik op zijn gezicht en ik weet genoeg.
In het hospice proberen wij er elke dag opnieuw voor de bewoners en hun familie te zijn. We zorgen, bieden een luisterend oor en steunen. We zien veel zingevingsproblematiek en schakelen zo nodig andere professionals in.
Hij beweegt zich voort in een elektrische rolstoel, en heeft allerlei hulpmiddelen in huis. Dit maakt het leven voor hem gemakkelijker. Ik kom hier graag omdat ik met deze man een ‘klik’ voel.
Het is niet altijd rozengeur en maneschijn in het vak verzorgende. Verschillende gebeurtenissen maken ons vak zwaar en iedereen gaat hier op zijn manier mee om, want wij zijn ook maar mensen.
Na jaren kom ik meester Bakker weer tegen. Hij was mijn onderwijzer in de vierde klas van de lagere school. Inmiddels was hij tachtig en werd hij met acute nierinsufficiëntie opgenomen in het hospice waar ik werk.