Mijn man zat vanavond bij me
Als ik weg wil lopen, pakt ze m’n hand vast. Ik schrik even van de kracht in haar hand. “Mijn man zat vanavond bij me, levensecht, het was zo’n fijn gevoel,” zegt ze stalend.
We stoppen
Ik schrik, druk op de assistentiebel en begin met reanimeren, want ik weet dat deze meneer een volledig beleid heeft. Er gaat van alles door me heen terwijl ik ‘een A-BELEID!’ naar mijn collega schreeuw.
Zorgen doe je voor een ander
Op mijn vraag wat ons wijkteam en ik voor hem konden betekenen wist hij geen antwoord. ”Ik red me nog steeds en dat wil ik ook. Als ik mezelf toch niet meer kan wassen, dan is het einde daar…”
Levensgeschiedenis cliënt: sleutel tot succes
In de ouderenzorg zie je met name bij mensen met dementie nogal eens ‘onbegrepen gedrag’. Vaak is niet duidelijk waar dat gedrag vandaan komt. Pas als je dat weet, kan je iets gaan veranderen.
Thuis omgaan met dementie, hoe doe je dat?
Wat doe je als je de diagnose Alzheimer krijgt? Je gaat naar huis en probeert er het beste van te maken. Dat valt niet altijd mee, weet bijzonder hoogleraar Anne-Mei The.
Aardig gevonden worden
Op feestjes werd ik vroeger door iedereen op mijn schouders geklopt. In koor riepen ze dan: ‘Dat jij dat kunt!’ Want er was respect voor het beroep van verzorgende en verpleegkundige, je werd gewaardeerd.
Ontslagbeleid SEH voor oudere patiënten
Veel ziekenhuizen zien dat er steeds meer ouderen op de SEH terecht komen. Vaker dan jonge patiënten, komen zij bovendien ook weer terug op de afdeling.
Mijn eerste verpleeghuis
Ik werd naar de mannenzaal gestuurd en moest daar zes mannen gaan wassen. Ik had nog nooit een blote man gezien. Zonder enige instructie, zo groen als gras en zonder enige ervaring begon hiermee mijn carrière in de zorg.
Kind aan huis
Wat een inbreuk op de privacy is het toch eigenlijk: zorg thuis krijgen. Je komt binnen, houdt een praatje, doet je ding, schrijft in de map en scant het aantal minuten dat je er bent. Soms drie kwartier, de andere keer tien minuten.
Nannie’s blog: Toen kreeg ik kippenvel
Toen ik de doos open deed, kreeg ik kippenvel. Daar lag het popje van zuster Stieltjes uit 1898, teer, klein, maar heel gaaf. Ik heb er minutenlang ademloos naar zitten kijken.