Wanneer corona het verpleeghuis binnendringt
In het verpleeghuis staan we al maanden altijd in de startblokken om het virus te lijf te gaan zodra het onze muren, en de lichamen van onze kwetsbare bewoners, binnen zou dringen. En dat gebeurde ook.
De corona-afdeling als heftige stageplek
Stageperiodes zijn altijd spannend. Maar als op het laatste moment blijkt dat je stage gaat lopen op een corona-afdeling, is het helemaal even nagelbijten. Student Martijn ging de uitdaging aan en vertelt over zijn ervaringen.
Kerst vieren in het hospice
In het hospice kunnen de feestdagen heel dubbel voelen. Vrijwilliger Hans Oosterbaan bracht vijftien jaar lang de kerstdagen door met de gasten van het Stadshospice Utrecht en vertelt over zijn ontroerende ervaringen.
Meer stress in verpleeghuizen door coronamaatregelen
Covid-19 zorgde voor meer druk op de zorgsector. Ook in verpleeghuizen is dit voelbaar. “Het werk is veel stressvoller geworden”, vertelt helpende Marloes. “De werkdruk en de eenzaamheid zijn heftig.”
Oncologie in de thuiszorg: ‘Een luisterend oor kan het verschil maken’
Steeds meer zorg wordt vanuit het ziekenhuis overgeheveld naar de wijk. Ons team heeft in de afgelopen maanden bijvoorbeeld veel zorgaanvragen gekregen voor cliënten met kanker.
Psychische beleving van pijn
In de thuiszorg kom ik soms bijzondere situaties tegen. Zo ook van een oudere man met hevige pijn die niet te verklaren valt. Test na test geeft geen resultaat. Pas als zijn tweelingbroer overlijdt, is hij ineens verlost van de pijn.
Passie voor ouderenzorg
Meerdere malen wordt aan mij gevraagd wat mij motiveert om met ouderen te werken. Mijn antwoord op die vraag is eigenlijk heel simpel. Het verplegen en verzorgen van ouderen geeft mij voldoening.
De corona-eenzaamheid bij ouderen deed ons zorghart pijn
Vooral de bewoners die dagelijks bezoek kregen, gaan razendsnel achteruit. Met ons zorghart is het verschrikkelijk om dit aan te moeten zien. We doen daarom keihard ons best om er voor deze mensen het beste van te maken.
‘Wanneer ga ik dood, dokter?’
Als ik een blik op hem werp, gaan alle alarmbellen in mijn hoofd af: deze man is stervende. Terwijl ik bij hem blijf, vraag ik de verzorgende om de controles te doen. Ze bevestigen mijn vermoeden: het is niet best.
Wanneer thuis wonen niet langer verantwoord is
Haar ‘nee’ staat lijnrecht tegenover onze mening, onze zorg om haar. Maar wie zijn wij eigenlijk, dit te bepalen? En wanneer dient zo’n moment zich aan? Als wijkverpleegkundige vind ik dat soms echt een lastige afweging.