Zorgstudenten vertellen: “Door corona loop ik veel kennis en ervaring mis”
Vol verwachtingen begin je aan een studie, maar dit jaar liep het allemaal even anders. De zussen Maike en Sarah vertellen over hun ervaringen.
Vol verwachtingen begin je aan een studie, maar dit jaar liep het allemaal even anders. De zussen Maike en Sarah vertellen over hun ervaringen.
Steeds meer zorg wordt vanuit het ziekenhuis overgeheveld naar de wijk. Ons team heeft in de afgelopen maanden bijvoorbeeld veel zorgaanvragen gekregen voor cliënten met kanker.
Je observeert je patiënt en kan er niet de vinger op leggen wat er aan de hand is. Ondanks dat de parameters in orde zijn, vertelt je onderbuikgevoel dat er iets goed mis is. Toch is het niet altijd makkelijk om dat gevoel te delen met collega’s en artsen.
Bij stages in de verslavingszorg is het heel belangrijk dat studenten goed begeleid worden. De manier van werken is heel anders en hun grenzen worden op de proef gesteld. Een uitdagende plek waar ze ook veel over zichzelf leren.
Op crisismomenten in de GGZ wil je natuurlijk zo snel mogelijk de-escaleren. Dat kan alleen als je goed samen kan werken met het hele team. Dat klinkt logisch, maar is niet altijd even makkelijk. Vier tips om dit goed aan te pakken.
Op de crisisafdeling vliegen de assistentiebellen je om de oren en rennen collega’s chaotisch van de ene naar de andere kamer. Als leerling-verpleegkundige vraag ik me hier soms af: vergeten ze mij en mijn leerproces niet?
Tijdens de twee nachten die ik inval op de gesloten unit met manische mensen, groeit mijn respect voor de collega’s die daar werken. Tegelijkertijd krijg ik ook een inkijkje in het drukke hoofd van een manisch persoon.
De ambulanceverpleegkundige vond onze ggz-afdeling te smerig voor woorden. Hoe was het toch mogelijk dat een patiënt een bed op de grond had? Het is soms makkelijk om vooroordelen te hebben over een situatie die je niet goed kent.
Als verpleegkundige in opleiding loop je op veel verschillende afdelingen stage. Het is de perfecte manier om overal eens een kijkje te nemen, maar telkens weer afscheid moeten nemen is niet makkelijk.
In de zorg zien we steeds meer digitale hulpmiddelen. Handig, maar voor oudere cliënten soms lastig. Een cliënt zucht: “Je moet wel begrijpen: ik ben 94 jaar oud en ik snap niks van deze digi-digi-dingen. Ik kan niet eens bellen”.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.