Er wordt altijd gezegd dat een goed team essentieel is. Daardoor ga je met plezier naar je werk en ook niet onbelangrijk: de kwaliteit van zorg gaat omhoog. Maar als het team niet goed samenwerkt, heeft dat ook een effect op de patiënt. Als zorgverlener en diabetespatiënt heb ik dit zelf meegemaakt.
Tegenover je zit een patiënt die vragen heeft, maar soms zelf al het antwoord op tafel legt. Deze persoon heeft namelijk zelf een verpleegkundige achtergrond. Verder is het nu natuurlijk maar al te makkelijk om zelf wat te googelen. Op internet vind je hele bergen aan informatie. Ik hoor je het al zeggen: “Verpleegkundige kunnen soms de lastigste patiënten zijn”, maar ook wij kunnen aan de andere kant van de tafel zitten met onze zorgvraag.
Slechte communicatie
Als diabetespatiënt heb ik deze kant van de zorg zelf ervaren. Diabeteszorg heeft een team van verschillende disciplines om zich heen, de zogeheten diabetesketen, die de zorg van patiënten coördineert. Eens in de zoveel tijd kom je op controle bij de internist en diabetesverpleegkundige. Alle betrokken disciplines kunnen in het dossier om te kijken hoe de patiënt ervoor staat.
In februari besloot ik om voor mijn minor buitenland naar Ghana te gaan. Daar kwam best wat geregel bij kijken. Ik moest medicatie en diabetesspullen voor een half jaar hebben. Helaas kon mijn diabetesverpleegkundige mij hier niet zo goed in begeleiden. Ik had veel vragen, maar kreeg weinig reactie. De communicatie was slecht en afspraken liepen langs elkaar heen. Zo stond ik een keer op de verkeerde locatie en werd de fout in mijn schoenen geschoven. Ik werd niet meer gehoord maar verhoord.
Geen contact op belangrijke momenten
Tijdens mijn periode in Ghana heb ik niks meer van haar gehoord, terwijl ik haar nu juist nodig had. Het was mijn eerste reis waarbij ik ervoor moest zorgen dat mijn insuline koud bleef. Dat in een warm land, ver weg van huis, waar de stroom elke dag uitviel. Gelukkig had ik vier andere dames om mij heen, die allemaal in de zorg zitten. Samen met hen wist ik me te redden.
Vanuit mijn diabetesteam kwam nul interesse of begeleiding. Zelfs toen ik door de COVID-19 pandemie halsoverkop terug naar Nederland moest, werd er niet gevraagd hoe het met mij ging. Ik zat in Ghana met de kans op een uitbraak en zorg die in vergelijking met Nederland minder is.
Dit is inmiddels bijna een half jaar geleden en nog steeds blijft het stil. Geen telefoontje, geen mailtje, geen brief. Het lijkt alsof mijn dossier verdwenen is onder een grote stapel met andere dossiers. Ik vraag me af of ze me ooit zullen bellen als ik niet de eerste stap neem. Zullen ze in mijn dossier zien dat ik al enige tijd geen controle heb gehad? Ik weet het niet. Het is onzeker.
Werk samen!
Ik miste mijn team. Een simpel mailtje of telefoontje was al genoeg. Natuurlijk ligt de zorg en verantwoordelijkheid ook grotendeels bij de patiënt, maar wij zorgverleners spelen ook een belangrijke rol. We moeten toch samenwerken om de zorg zo goed mogelijk te laten verlopen en zouden een patiënt niet moeten vergeten.
Werk daarom samen! Wees de verpleegkundige die vraagt hoe het met een patiënt gaat en luister dan ook echt. Het kan al helpen om even een stap terug te doen en jezelf af te vragen of we goed bezig zijn. Verlenen we de optimale zorg voor onze patiënt en zijn we een team?
