Na vele jaren achter het fornuis te hebben gestaan, besluit Fabian Voskuil (29) het koksvak te verruilen voor de schoolbanken. Hij vertelt: “Ik ben op het punt gekomen dat ik mijn dromen achterna wil gaan. Het heeft altijd al in mij gezeten om in de zorg te werken.”
In 2020 maakt Fabian de keuze om het roer om te gooien, al kwam dit niet geheel uit onverwachte hoek. Al eerder begon hij aan de opleiding Maatschappelijke Zorg, maar door persoonlijke omstandigheden besloot hij hier vroegtijdig mee te stoppen. “Mijn eerste stappen in de zorg zette ik zo’n tien jaar geleden,” vertelt hij. “Al snel besefte ik dat ik er mentaal nog niet klaar voor was. Op dat moment was ik nog jong en zat ik niet lekker in mijn vel, waardoor ik niet in staat was om anderen te ondersteunen zoals ik graag had gewild.”
Eerste stappen in de keuken
Nadat Fabian zich uitschrijft voor de opleiding, kiest hij ervoor om een tussenjaar te nemen. In dit jaar geeft hij zichzelf de ruimte om te groeien en nieuwe ervaringen op te doen. “Ik liep op straat en zag een advertentie voor een baantje in de horeca,” gaat hij verder. “Thuis aangekomen, belde ik meteen voor een sollicitatie. Normaal gesproken was dit niets voor mij, ik was helemaal niet assertief en door mijn onzekerheid liet ik veel kansen aan mij voorbijgaan.”
Het hele jaar zwoegt Fabian in de afwas en proeft hij mee van het werk in de keuken. Deze ervaring biedt hem niet alleen de kans om nieuwe vaardigheden te leren, maar ook om uit zijn comfortzone te stappen en aan zijn zelfvertrouwen te werken. “Ik voelde mij hier gelijk als een vis in het water. Na het afronden van de koksopleiding, heb ik jarenlang met veel plezier in verschillende restaurants gewerkt.”
Tijd om te dromen
Toch verdwijnt zijn passie voor de zorg niet. “Ik kreeg een baan als kok in een Arabisch restaurant. In de zaak werkten Syrische statushouders, de slogan ‘culturen verbinden’ kreeg hier een bijzondere betekenis. Het samen bereiden van gerechten werd ingezet als een krachtig middel om dichter tot elkaar te komen,” vertelt Fabian. “Plotseling zag ik een nieuwe toekomst voor mijzelf, een waarin ik mijn liefde voor koken kon combineren met mijn verlangen om anderen te helpen.”
Toen de pandemie plotseling het dagelijkse leven abrupt tot een halt bracht en het restaurant genoodzaakt was om tijdelijk te sluiten, kreeg Fabian de gelegenheid om een pas op de plaats te maken. “Ik ging veel nadenken. Zie ik mijn toekomst in de keuken? Of is het nu tijd om mijn dromen in de zorg na te jagen?”
Nieuwe kansen
Niet veel later waagt Fabian de sprong in het diepe. Hij gaat het gesprek aan met mensen uit de zorgsector over mogelijke kansen en schrijft zich in voor de opleiding Social Work. “Het was behoorlijk uitdagend om alle zekerheid van mijn carrière in de keuken op te geven voor het onbekende. Toch heb ik geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Nog niet eerder stond ik zo zelfverzekerd en ambitieus in mijn schoenen.”
Alsof hij het gevoel heeft dat hij veel in te halen heeft als zij-instromer, grijpt Fabian alle kansen met beide handen aan. Hij werkt in de weekenden met ouderen met dementie, loopt een jaar lang mee op een dagbesteding voor mensen met Autisme Spectrum Stoornis (ASS) met comorbiditeit en verzorgt kookworkshops op het voorgezet speciaal onderwijs. “Ik heb ontzettend veel geleerd en kan niet wachten om nog meer ervaring op te doen in deze sector. Vooral tijdens de kookworkshops voelde ik dat ik echt tot bloei kwam.”
Binnenkort zal Fabian zich richten op het behalen van zijn ggz-registratie, met als doel zijn kennis uit de culinaire wereld mee te nemen in zijn loopbaan in de zorgsector. “Uit eigen ervaring weet ik hoe waardevol koken kan zijn voor het vergroten van zelfvertrouwen. Voor mij was het een manier om uit mijn schulp te kruipen en voor mezelf te kiezen,” vertelt Fabian. “Koken is veel meer dan slechts voedselbereiding: het is een sleutel tot zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Bovendien bezit koken de kracht om sociale grenzen te doorbreken. Samen koken of voor anderen koken verandert het in een sociale activiteit die individuen uitnodigt om zichzelf te laten zien en te verbinden. Ik kan het weten.”
