Op de afdeling waar ik werk zijn cliënten zes weken in behandeling voor hun verslaving. Ik heb een fulltime contract, wat betekent dat ik veel op de afdeling aanwezig ben en daardoor de cliënten behoorlijk goed leer kennen. Aan de andere kant komen zij zo ook het een en ander over mij te weten.
Zo kreeg ik van de cliënten de vraag of ik komende vrijdag ook zou werken. “Nee, dan ben ik vrij”, zei ik. “Dan ben ik namelijk jarig.” Daar hadden de cliënten een duidelijk antwoord op! “Lekker is dat, dan krijgen wij dus ook geen taart.” Ik begon spontaan te lachen, ze leken zo gepikeerd dat ze iets lekkers zouden mislopen.
Kruisverhoor
Wat zij niet wisten is dat ik al had bedacht om de dag ervoor iets mee te nemen voor bij de koffie. Onder het genot van een gebakje zitten we die donderdag te kletsen. Ze willen graag weten hoe ik mijn verjaardag vier tijdens corona en hoe oud ik zou worden. Dat laatste laat ik ze lekker even naar raden. Al gauw hielden we het grappend op 29 jaar, dat vond ik zelf ook wel beter klinken dan 33. Toch blijft een cliënt doorvragen: “Hoe oud word je nou echt?”
Na de koffie ga ik verder met de rapportages voor die dag, zodat ik voor de lunch klaar zou zijn. Cliënten hechten veel waarde aan routine en structuur en kiezen daarom vaak een vaste plek aan tafel waar zij zitten, waardoor ik ook een vaste plek heb. Het is de plek die standaard overblijft. Als ik naar de lunchtafel loop, staat er op mijn plek ineens een gigantische bos bloemen en een mooie kaart met daarop in glitters de cijfers 33. Alle cliënten hadden daar hun felicitaties voor mij ingeschreven.
Waardering terugkrijgen
Dit gebaar ontroerde me. Het scheelde niet veel of ik had het niet droog gehouden. Ik doe dit werk, net als alle collega’s in de zorg, met veel liefde en passie en daarvoor verwacht je niet direct om waardering terug te krijgen van de cliënten. De zorg die je geeft is onvoorwaardelijk, maar als je dan zo verrast wordt door cliënten is dat enorm bijzonder.
Het geeft een enorme blijk van waardering dat cliënten dit op eigen initiatief regelen en daar allemaal bij betrokken zijn geweest. Ik heb een enorm leuk verjaardagsweekend gehad waarbij ik heel veel liefde en cadeautjes heb mogen ontvangen, maar deze verrassing was eigenlijk de leukste! Ik ben trots en blij dat ik mijzelf verpleegkundige in de verslavingszorg mag noemen.
