Als verpleegkundige word je opgeleid om de kleinste details waar te nemen. Onze voelsprieten staan op scherp en we signaleren emoties binnen no time. Maar wat nu als deze signalen net even wat harder binnenkomen dan de bedoeling is en je brein deze niet goed weet te filteren?
Observeren, rapporteren en communiceren zijn een essentieel deel van mijn takenpakket als verpleegkundige. Mijn brein krijgt continu prikkels binnen die verwerkt en gefilterd moeten worden. Tijdens mijn avonddienst sjees ik al multitaskend over de afdeling. Het is druk en ik probeer alle losse eindjes aan elkaar te knopen. Mijn pieper staat roodgloeiend en ondertussen rinkelt mijn telefoon. Ook dat nog!
Ik voel een bepaalde onrust in mijn lijf en mijn voelsprieten raken verstrengeld in alle prikkels die mijn brein passeren. Het voelt alsof alle energie uit mijn lijf wordt gezogen en er ontstaat een bepaalde kortsluiting in mijn hoofd. Ondanks dat ik rust uitstraal, heerst er complete chaos van binnen. Dit is een van de vele momenten waarop mijn hoofd even overloopt.
Overgevoeligheid
Door de jaren heen merk ik dat prikkels bij mij sterker binnenkomen dan bij mijn collega’s. Ik worstel om al het verkeer dat mijn brein passeert in goede banen te leiden. Als kind was ik vaak al met van alles tegelijk bezig, dacht ik veel na en was ik vaak op mezelf. Ook nu ben ik altijd aan het multitasken en raak ik continu afgeleid, waarbij overprikkeling veelal op de loer ligt.
Even rustig gaan zitten is er voor mij niet bij en mijn brein maakt overuren. Ik vraag me af waar het vandaan komt dat ik zo snel overprikkeld raak, waarbij het voelt alsof alle energie uit mijn lijf wordt gezogen. Gaandeweg kom ik erachter dat je hoogsensitief kan zijn en dat dit weleens het geval zou kunnen zijn bij mij. Ik heb me verdiept in de signalen en kon daarmee eindelijk plaatsen wat er bij mij aan de hand is. Mijn brein is nu eenmaal overgevoelig voor prikkels. Hier zal ik mee om moeten leren gaan.
Hoogsensitief als verpleegkundige
Als ik terugkijk op mijn werkervaring, merk ik dat vooral de vroege diensten zijn tol begonnen te eisen. Als ik na zo’n dienst thuiskwam, kon ik alleen nog maar op de bank ploffen en was het moeilijk om mezelf weer op te laden. Niet alleen de prikkels om me heen, maar ook de vele collega’s en het geroezemoes op de werkvloer lieten mijn brein steeds op hol slaan.
Wanneer ik een drukke ruimte binnenkom ontstaat er een soort error in mijn hoofd. Ik word stil en trek me terug. Inmiddels heb ik er bewust voor gekozen om alleen nog maar avond- en nachtdiensten te draaien. Direct na die keuze merkte ik dat dit me meer rust gaf. Ik heb weer energie na mijn diensten en kan weer met een volle batterij genieten van mijn vrije dagen.
Bewust kiezen voor situaties met prikkels
Onlangs werkte ik als reisleider in Ecuador. Voor veel mensen is dat een droomreis, maar voor mij toch ook vooral een persoonlijke uitdaging. In deze baan werd ik omringd door prikkels: transporten en excursies regelen, communiceren met accommodaties, onderweg zijn en continu reizigers om me heen hebben. Oorspronkelijk leek het me een droombaan, maar eenmaal op reis merkte ik dat ik hier nog meer overprikkeld raakte dan in mijn werk als verpleegkundige.
Op de zorgvloer lukt het me vaak nog om deze prikkels tijdelijk te filteren, maar als reisleider gaat het werk 24/7 door. Het is dan een stuk moeilijk om even af te schakelen en in een omgeving zonder prikkels te zijn. Soms wilde ik vluchten, maar was er geen mogelijkheid om even stoom af te blazen. Het was een onvergetelijk avontuur waarbij ik omringd werd door geweldige mensen, maar ik weet niet of ik zoiets in de toekomst nog eens zal doen. Nu ik weet waar mijn energielek zit, kan ik er veel beter op inspelen en zoveel mogelijk voorkomen dat ik echt weer overprikkeld raak.
