Denise en Edwin Toonen openden in oktober 2014 Logeerhuis Bijzonder. Een speciale plek die dagopvang en logeerplekken biedt aan kinderen met een beperking. Kleinschalig, huiselijk en met een vast team. “Dit is waar mijn hart ligt”, zegt Denise.
Denise is zelf verpleegkundige en kan met haar team alle zorg bieden die de logeetjes nodig hebben. “Het leuke is dat de kinderen gewoon meedraaien binnen ons eigen gezin. We hebben zelf drie kinderen, waarvan onze zoon Marc van 10 jaar ook meervoudige beperkingen heeft. We weten dus hoe intensief de zorg kan zijn voor kinderen met een beperking,” vertelt Denise.
Naar buiten
Samen met man Edwin liepen ze al langer met het plan rond om zoiets als het logeerhuis op te zetten. Vorig jaar vonden ze een geschikt pand dat ze helemaal hebben verbouwd en aangepast. Alles is gelijkvloers en met een verrijdbaar bed kunnen ze de hele woning door en zelfs naar buiten. In het logeerhuis is plaats voor twee logees en twee kinderen in de dagopvang. Ook broertjes en zusjes zijn welkom. Denise “Het geeft de ouders even de gelegenheid bij te tanken, aandacht te geven aan de andere kinderen binnen het gezin of om te werken.”
‘Dat moet anders’
“Het is fijn om voor onze zoon de zorg binnenshuis geregeld te hebben, want dat moet je ook op de rit hebben. Maar ik wil ook andere kinderen met een lichamelijke of verstandelijke beperking veilige en goede zorg bieden. Ook voordat ik zelf een gehandicapte zoon kreeg, vond ik dat de zorg heel anders kon. Ik werkte in de gehandicaptenzorg en ik zag hoeveel wisselingen er waren van het personeel. De mensen voor wie je zorgde, zagen steeds weer iemand anders. Dat kan toch niet, dacht ik toen.” Reden voor Denise om het in haar eigen logeerhuis anders aan te pakken. Kleinschalig, huiselijk en met een vast team. “Vertrouwen is heel erg belangrijk. Je wilt een band opbouwen met degene voor wie je zorgt. Ik probeer daarom te bewaken dat we geen groot verloop hebben binnen ons team.”
Sinds dit jaar is het logeerhuis bijna continu bezet. Ouders weten via Facebook of via via het logeerhuis te vinden. Ze zoeken in het logeerhuis iets wat lijkt op thuis, wat gemoedelijk is en waarvan alle voorzieningen goed op orde zijn. Omdat er maar weinig kinderen in de woning zijn, kunnen kinderen ook 1-op-1 begeleiding krijgen. En voor de kinderen met een lichamelijke beperking die medische zorg nodig hebben, kan Denise als HBO-verpleegkundige de verpleegkundige handelingen verrichten. Niet alle kinderen passen echter binnen de setting van het logeerhuis. “Wat we niet kunnen hanteren is agressief gedrag en wegloopgedrag. Dat vragen we van tevoren goed uit bij de ouders. Anders kunnen we niet de juiste zorg geven.”
Activiteiten
Door de kleine groep kinderen en een goede bezetting zijn er veel leuke activiteiten mogelijk. “We gaan vaak spelen met de speeltuinbende van de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind. Dat is een team dat test of speeltuinen goed toegankelijk zijn voor alle kinderen om samen te spelen. Verder komt elke maand een MiMakkus clown langs en worden wij vaak uitgenodigd om in het verzorgingstehuis hier in het dorp op bezoek te komen. Maar we doen ook de kleine dingen die elk gezin doet. Een boodschapje doen, een ijsje halen of met waterbakjes spelen als het warm is. Ook dat is een verschil met de instelling waar ik werkte. Daar waren we soms drie kwartier bezig voordat we met zijn allen buiten stonden.”
Manager of verpleegkundige?
Denise is eigen baas en heeft naast haar zorgtaken ook veel andere verantwoordelijkheden als manager. “Wat ik andere verpleegkundigen mee wil geven, is dat er heel veel bij komt kijken. Het is veel plan- en leeswerk. Je moet de besluiten in de politiek bijhouden, de ontwikkelingen in je eigen vakgebied volgen, je verzekeringen goed regelen – ook voor je werknemers- en voldoen aan alle wettelijke eisen. Ik probeer deze taken zoveel mogelijk ’s avonds te doen. Want als er kinderen zijn, wil ik het liefste bij de kinderen zijn en meehelpen.
Dit is echt waar mijn hart ligt”, zegt ze. “We kunnen de kinderen een vertrouwensfiguur geven in het leven en daarnaast mogen en kunnen we goede zorg verlenen. Daar gaat het voor mij om.”
