Het werk als verpleegkundige is in elk land anders
Werken in het buitenland vergt veel van jou als verpleegkundige. Het is een grote stap uit je comfortzone, waar je ook veel van zal leren.
Werken in het buitenland vergt veel van jou als verpleegkundige. Het is een grote stap uit je comfortzone, waar je ook veel van zal leren.
Het gevoel dat er iets mis is, maar je niet precies kan zeggen wat. Ik ontdekte dit tijdens een van mijn eerste nachtdiensten als verpleegkundige.
Ik was pas zes jaar, maar wist al exact wat ik ging worden: kraamverzorgster. Toch liep het anders dan ik als zesjarige voor ogen had.
Ik werk regelmatig periodes in het buitenland, maar de eerste dagen zijn toch elke keer weer even wennen. De pandemie maakt dat niet makkelijker.
Tamara werkt op een covid-afdeling. Tussen alle onzekerheid, chaos en verdriet door, realiseert ze zich dat ze hier ook vooral veel kan leren.
Vol verwachtingen begin je aan een studie, maar dit jaar liep het allemaal even anders. De zussen Maike en Sarah vertellen over hun ervaringen.
Nadat ik ben bevallen van mijn dochter ging ik opnieuw solliciteren. Ik heb geen klinische ervaring naast mijn stage, maar zocht wel een plek in het ziekenhuis. Daarom is een traineeplek ook een optie. Leuk, maar ook heel spannend!
Stageperiodes zijn altijd spannend. Maar als op het laatste moment blijkt dat je stage gaat lopen op een corona-afdeling, is het helemaal even nagelbijten. Student Martijn ging de uitdaging aan en vertelt over zijn ervaringen.
Je observeert je patiënt en kan er niet de vinger op leggen wat er aan de hand is. Ondanks dat de parameters in orde zijn, vertelt je onderbuikgevoel dat er iets goed mis is. Toch is het niet altijd makkelijk om dat gevoel te delen met collega’s en artsen.
Je zit met je handen in het haar omdat je even niet weet hoe je dit probleem weer van een concrete oplossing voorziet. Logisch, herkenbaar en gelukkig zijn er ook manieren om hier hulp bij te krijgen.