Week van de Psychiatrie: Betekenisvol Meedoen
Dit jaar heeft de Week van de Psychiatrie het thema ‘Betekenisvol Meedoen’. Hierbij ligt de focus juist op de rol van bijvoorbeeld een ouder, kind, medewerker, vrijwilliger of student.
Dit jaar heeft de Week van de Psychiatrie het thema ‘Betekenisvol Meedoen’. Hierbij ligt de focus juist op de rol van bijvoorbeeld een ouder, kind, medewerker, vrijwilliger of student.
Brabant is ineens het epicentrum van een virus dat massa’s mensen in haar greep heeft. Brabant, de plaats waar ik woon en werk. Gezellig zeg, de laatste tijd.
Als we de leerlingen nu al niet in een warm bad laten glijden, hoe zorgen we er dan voor dat ze in de zorg willen komen werken? Wij zijn diegene die hen enthousiast moeten maken voor ons mooie vak!
Als verpleegkundige kan je jezelf de volgende vraag stellen: ‘zou het mij verbazen dat deze cliënt binnen een jaar komt te overlijden?’ Wanneer je antwoord nee is, kan je dit bespreekbaar maken met de arts.
Wanneer ik vertel dat ik in een hospice werk, zie je gezichten vaak veranderen van geïnteresseerd naar ernstig. ”Is dat niet zwaar? Dan heb je dus dagelijks met doodgaan te maken… Hoe houd je dat vol?” En dan vertel ik.
Na mijn laatste stagedag vier ik met vriendinnen dat ik mijn diploma gehaald heb. Dan word ik ’s avonds gebeld door mijn moeder. Mijn vader blijkt plotseling overleden te zijn.
Zelfstandig verpleegkundige Conchita vertelt: “De vrijheid om zelf te bepalen hoe en waar ik werk, vind ik erg belangrijk. Soms ontstaat er ruimte in mijn agenda en Zinzer belde precies op tijd met de juiste opdracht.”
‘Sommige verpleegkundigen nemen álles over van de patiënt, zelfs dingen die ze heel goed zelf kunnen. Dat is zonde, want zo ontneem je ook zijn of haar zelfstandigheid.’
Als flexer in de zorg ben ik voor veel patiënten een nieuw gezicht, die ze niet zo snel vertrouwen. Als ik dat dan toch op kan bouwen en uiteindelijk met een lach en een knuffel afscheid neem, is dat heel bijzonder.
De training ‘Omgaan met Stemmen’ gaf me nieuwe handvaten. Deze weg begint met een interview. Niet eentje die ons bekend is voor een anamnese, maar een interview op de journalistieke manier. Zo kan ik echt naar de cliënt luisteren.