Werken met mensen is leuk, maar soms ook lastig! Soms gebeuren er dingen waar je misschien zelf een oordeel over hebt. Spreek jij die uit? Hou je het voor je? Kun je als verzorgende/verpleegkundige altijd zeggen hoe jij er als persoon over denkt?
Neem nou die longpatiënt op de afdeling die ieder uur vraagt of je haar even naar de rooklocatie wilt rijden? Ze is benauwd, ze hoest veel en de anderen op de kamer kunnen niet slapen van het vele hoesten van haar. Als jij haar naar de rooklocatie hebt gebracht mopperen de anderen over het vele hoesten en benoemen dat het belachelijk is dat iemand met longproblemen toch gaat roken. Ze vragen hoe jij daar in staat. Eigenlijk ben je het met de mede-patiënten eens. Wat is dan jouw antwoord?
Of neem nou die cliënt in de thuiszorg die klaagt over jouw collega. Jij mag die collega eigenlijk ook niet en je weet dat zij de kantjes er vanaf loopt. De cliënt legt de vinger op de zere plek en wat zou jij graag willen bevestigen dat ze inderdaad de zaken niet 100% goed doet. Wakker je het vuurtje aan? Of neem je het toch op voor je collega, ondanks dat je weet dat de cliënt gelijk heeft?
Werken met mensen is inderdaad soms lastig. Ik heb het altijd als een uitdaging gezien om op een goede manier met bovenstaande vraagstukken om te gaan. Hoe ga jij hiermee om?
