Voor ouders kan het behoorlijk pittig zijn om een ziek kind te hebben. Het heeft een impact op het gehele gezin. Realiseren wij als verpleegkundigen dat ons genoeg?
De impact van een ziek kind valt niet te onderschatten. In onze ogen krijgt het kind misschien ‘alleen maar’ sondevoeding. Voor ouders kan dat echter heel anders aanvoelen. Is het niet ‘alleen maar’ sondevoeding. Nee, ze zijn de hele dag in de weer om het kind voeding te geven, achter het kind aan te rennen met de rugtas met de sondevoedingspomp, de volgende voeding weer klaar te maken, bijhouden hoeveel het kind zelf eet en hoe je dat dan weer moet omrekenen om sondevoeding bij te geven. Het kind spuugt misschien regelmatig, de sonde moet nog eens opnieuw worden ingebracht en de gemiste voeding ingehaald. Inloopsnelheid moet weer lager, want anders gaat het kind weer spugen. Maar wanneer haal je dat in zodat het kind wel genoeg binnen krijgt?
Wat voor ons soms zo klein lijkt, kan voor ouders toch als zwaar worden ervaren. Naast het praktische; want hoe doe je dat met alle voeding, en hoe doe je dat wanneer je moet werken, of de andere kinderen in het gezin aandacht moet geven, heeft het psychisch natuurlijk ook zo z’n gevolgen. De onzekerheid, de angsten. Doe je het als ouder wel goed? Wat is er toch aan de hand met je kind? Ga je je kind misschien wel verliezen? Zal het nooit opgroeien zoals je dat als ouder voor je zag toen het kind nog veilig en warm in moeders buik zat? Soms gaan we te snel voorbij aan dit soort dingen. Soms lijkt het in onze ogen allemaal wel mee te vallen. We snappen het wel, maar begrijpen het niet echt. Geven we wel genoeg aandacht aan deze ouders die zo veel op hun bordje krijgen?
Ongeacht, wat het kind ook heeft, ziek is ziek. Meer of minder ernstig; voor de ouder is het altijd erg. En natuurlijk is dat kindje dat ‘enkel’ sondevoeding krijgt niet te vergelijken met het meervoudig gehandicapte kindje een paar kamers verderop. Een kind dat niet alleen sondevoeding heeft, maar ook nog in een rolstoel zit, niet kan praten, zuurstof nodig heeft. Maar voor de ouder blijft het een ziek kind. En dat mogen we nooit vergeten.
