Even voorstellen: mijn naam is Cynthia Liesdek, psychiater en specialist ouderengeneeskunde die samen met partner in Enschede woont. Werkzaam in Groningen omdat ik met een project ben gestart bij Lentis in de kliniek via DNZ. Vaak krijg ik de vraag waarom ik psychiater ben geworden, met ouderengeneeskunde als mooie specialisatie.
In 2008 besloot ik om me meer te verdiepen in de psychiatrie. Die liefde voor de psychiatrie is geleidelijk ontstaan, doordat ik werd aangegrepen door de situaties van bewoners met psychische problemen. Het lijden is erg groot en mijn kennis was zeer beperkt op dit gebied. Een bewoner leed aan depressie en wilde euthanasie. De depressie was voelbaar.
Mevrouw kwam vanuit het hospice en had zich helemaal ingesteld op de dood omdat er geen verbetering meer mogelijk was. Ze knapte goed op en kon weer overgeplaatst worden naar het verpleeghuis. Dit was goed nieuws, maar mevrouw had geen levensperspectief meer. Hierdoor werd ze depressief. Ik had weinig kennis over de behandelopties bij een depressie. Er werd een psychiater in consult geroepen voor second opinion. Dit was voor mij erg leerzaam.
Ik begon me steeds meer te verdiepen in de psychiatrie en dat leidde tot een sollicitatie naar een opleidingsplaats. In 2009 begon de opleiding tot psychiater: een intensief leertraject van vijf jaar, ook omdat ik dit deels parttime deed. Daarna ben ik voor verschillende GGZ- instellingen aan de slag gegaan. In mijn werk zie ik vaak dat mensen teleurgesteld zijn in het leven. Ze hebben hun hele leven hard gewerkt, maar na hun pensioen krijgen ze de ene ziekte na de andere. Anderen krijgen te maken met het overlijden van hun partner, wat het leven naar een ander perspectief brengt. Dan valt het hele leven in duigen.
Je moet dan geluk hebben dat je kinderen of andere familie hebt die je opvangen. Door mijn beroep realiseer ik mij dat een mens erg kwetsbaar is. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Daarnaast is de vraag voor veel mensen: wat is mijn waarde als ik niets meer kan? Wat is het leven waard? Als professional val je dan terug op je eigen normen en waarden. Op je eigen opvatting over het leven. In de loop van de jaren kom ik erachter dat ik positief ben ingesteld. In ieder mens schuilt er iets moois en bij elk nadeel is er weer een voordeel.
Het is dan de kunst om bij elke patiënt weer positieve dingen naar voren te halen. De focus gaat zo van ‘wat heb ik verloren?’ naar wat ze nog wel hebben of welke mogelijkheden er zijn. Dat is vaak een lang proces, waar ik je de komende tijd graag in mee wil nemen.
Ben jij zorgprofessional en op zoek naar de inhoudelijk mooiste opdrachten in de GGZ?
DNZ heeft dé opdrachten en vacatures voor Psychiaters enVerpleegkundigen als ZZP’er of in vast dienstverband.
