Zoals bij meerdere meisjes was mijn droom al van kinds af aan om verpleegkundige te worden. Vier jaar geleden nam ik een grote gok, door een berg te beklimmen zonder zekeringen. Helaas was mijn avontuur in het ziekenhuis van korte duur, maar gelukkig had ik binnen 24 uur na mijn ontslag een nieuw gesprek binnen de wijkzorg.
Tijdens dit gesprek heb ik mijn ambities genoemd: groeien als verpleegkundige. Ik was nieuw voor deze werkgever, dus om nu meteen een hele hbo-opleiding aan te bieden zou erg enthousiast zijn. Wel kreeg ik de kans om een half jaar lang te laten zien wie ik ben en waar mijn kwaliteiten als verpleegkundige liggen.
Studeren en werken tegelijk
Ik vond mijn plek binnen de wijkverpleging snel weer terug en had geen spijt van mijn avontuur in het ziekenhuis. Al na drie maanden mocht ik op gesprek komen voor de opleiding tot hbo-verpleegkundige. Wat leek mij dat gaaf zeg! In mijn ogen kon ik na die opleiding nog meer voor cliënten betekenen dan in mijn huidige werk. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ik in september mocht starten met de opleiding. Ik had alleen wel een werkbegeleider nodig, dus zochten ze voor de locatie waar ik zat een wijkverpleegkundige.
Niet lang daarna hadden we iemand gevonden, via het detacheringsbureau. Echt een toffe collega, maar ik had al snel door dat de vacature niet opgevuld zou worden. Tijdens die zomer ben ik mij gaan verdiepen in het bijstellen van zorgplannen en het indiceren. Mijn gevoel was goed geweest. De vacature werd niet opgevuld en ik mocht tijdens mijn hbo-opleiding ook gaan starten als wijkverpleegkundige in opleiding.
Ik was zo blij als een kind in een speelgoedwinkel. Ik presteer nu eenmaal het beste onder druk, heb geleerd om niet te werken op een eiland, maar als een teamplayer en als een spin in een web. Nu kan ik met trots zeggen dat ik de opleiding tot hbo-verpleegkundige heb behaald en een baan heb als wijkverpleegkundige.
Dromen waarmaken
Ik ben erg trots dat ik mijn droom heb bereikt. Ik ben mezelf tegengekomen en weet nu zeker dat mijn passie bij de ouderenzorg ligt. Tijdens de opleiding heb ik al de minor Geriatrie en Gerontologie mogen volgen, maar ik wil mij graag nog verder verdiepen. Daarnaast heb ik de afgelopen jaren geleerd dat ik vertrouwen mag hebben in mijn eigen kennis en kunde.
Voordat ik de opleiding startte vond ik het zo spannend om het gesprek met een manager of een huisarts aan te gaan. Ik liet me vaak afschepen en dacht altijd: ‘Wat zij zeggen zal wel zo zijn.’ Tijdens de opleiding ben ik gegroeid door verpleegkundig leiderschap te laten zien. Inmiddels denk ik weleens: had ik dat vertrouwen maar toen ik in het ziekenhuis begon. Toch zou ik nog steeds niet terug willen, omdat ik het onwijs naar mijn zin heb binnen de wijkverpleging.
Mijn droom is uitgekomen, maar dat gebeurde niet zomaar. Ik had er een hoop doorzettingsvermogen, vertrouwen en enthousiasme voor nodig. Als je dat hebt, is het dus zeker mogelijk. Ik ben onderaan de ladder gestart, maar opgeklommen tot waar ik nu ben. Geloof daarom altijd in jezelf. Zet die spannende stap waar je al zolang over nadenkt, want jij bent de enige die je eigen dromen waar kan maken.
