Nieke is net klaar met haar opleiding verpleegkunde. Voordat ze aan haar nieuwe baan begint, doet ze een zesweekse stage in Tanzania via Work the World (www.worktheworld.nl). Ze is net aangekomen in Dar es Salaam en doet verslag.
Daar stond ik dan op het vliegveld in Dar es Salaam, de grootste stad van Tanzania. Bloedheet en donker. Dus veel van de omgeving heb ik niet kunnen zien de eerste avond. De volgende dag mocht ik van start in het ziekenhuis en zou ik meer gaan ontdekken van mijn tijdelijke nieuwe thuishaven.
Chaos
Het eerste waar ik me over verbaasde was het verkeer. We gaan met de lokale busjes (dala dala) naar het ziekenhuis. Om er te komen rijden we over een drukke doorgaande weg. Brommers, auto’s, fietsers, busjes, voetgangers: alles rijdt hier door elkaar en iedereen toetert om te laten horen dat ze eraan komen of erdoor willen. En dan lopen er ook nog mensen tussendoor die proberen spullen te verkopen aan de mensen in de bussen en auto’s. Eén grote chaos dus.
Handelingen
Deze eerste twee weken loop ik mee op de afdeling casuality/outpatient. Dit is een soort SEH waar alle ongelukken binnenkomen. Het outpatient-gedeelte is voor de patiënten die vanuit huis komen met een gezondheidsprobleem. Na twee dagen te hebben meegekeken, mocht ik ook zelf verschillende handelingen gaan uitvoeren. Zoals bloedprikken, injecties, infusie, bloedsuikercontrole en HIV-tests. Omdat de communicatie met de patiënten lastig is vanwege de taal, werk ik altijd samen met een verpleegkundige van hier.
Verschillen
Wat indruk op me maakt, zijn de verschillen in de werkwijze met Nederland. Zo helpt de familie hier veel meer mee in de zorg. De verpleegkundigen voeren echt alleen de verpleegtechnische handelingen uit. Als iemand bijvoorbeeld een infuus krijgt, gaat de familie eerst zelf de benodigde spullen (de infuusnaald, de lijn en de infuuszak en eventuele medicijnen) halen bij de apotheek aan de overkant. En ook als de patiënt naar het toilet moet, wordt de familie geroepen. Verder is de omgang tussen verpleegkundige en patiënt heel anders. De verpleegkundigen kunnen best heftig of boos reageren als de patiënt niet meewerkt of laat merken dat hij bang is. De verpleegkundigen doen het ook rustig aan. Een infuuszak kan gemakkelijk een uur leeg staan voordat het wordt afgekoppeld of er een nieuwe zak aan wordt gehangen.
Taalles
Het is interessant om de verschillen met Nederland te zien en het is leuk om de taal (Swahili) te leren. In het Work the World- huis krijgen we 2x in de week Swahili-les. Ik ben al zover dat ik me voor kan stellen en iemand kan begroeten. Dus toen ik in het ziekenhuis in het Swahili ‘hallo’ zei tegen een oudere mevrouw, begon ze me direct een heel vertaal vertellen. Gelukkig kon ik er af en toe een paar woorden uit verstaan, waardoor ik leuk contact had met haar. Dat is erg leuk!
Heimwee
Wat is er al veel gebeurd in deze twee weken. Op de eerste dag werd ik best even overvallen door heimwee moet ik bekennen. Ik moest mijn plekje nog vinden in de groep en Nederland voelde ineens heel ver weg. Gelukkig heb ik mijn plekje inmiddels gevonden en heb ik het heel erg naar mijn zin hier. Buiten het werk om is het ook erg gezellig. Er zijn op dit moment twintig meisjes in het Work the world-huis onder wie ook twee Nederlandse meisjes. Soms gaan we ‘s avonds ergens iets drinken of zitten we gewoon lekker buiten. Afgelopen weekend zijn we naar Bongoyo Island geweest en hebben we een markt (Mwenge) in de buurt bezocht. Hier heb ik al de eerste souvenirs gekocht.
Plaatselijke kliniek
Na deze twee weken op de afdeling casuality/ outpatient ga ik drie weken meelopen op de afdeling kindergeneeskunde. Verder kijk ik uit naar de safari en naar de village week. Tijdens de village week werk ik mee in een plaatselijke kliniek in een klein dorpje dat een aantal uur rijden hier vandaan ligt. Het is allemaal een stuk primitiever en elke middag wordt er iets georganiseerd om te zien hoe het lokale leven eruit ziet. Genoeg in het vooruitzicht dus.
Ik houd jullie op de hoogte!
