Abbie is een derdejaars student verpleegkunde aan het Engelse Edge Hill University. Afgelopen zomer liep ze vier weken stage in een ziekenhuis in Zambia. Haar internationale werkervaring heeft haar onbewust voorbereid op de COVID-19 pandemie.
De ervaring die ik in Zambia op heb gedaan was erg inspirerend. Verrassend genoeg is mijn kijk op de zorg daardoor ontzettend veranderd. Ik ging aan de slag in een omgeving die ik niet kende.
Werken onder slechte omstandigheden
Niet alleen het land en de mensen, maar vooral de condities zijn daar heel anders. Er was bijvoorbeeld geen bescherming voor zorgmedewerkers. En er lagen patiënten in kritieke toestand, die in onze ziekenhuizen veel efficiënter behandeld zouden worden.
Tijdens de huidige pandemie is het heel duidelijk geworden hoe belangrijk beschermingsmiddelen in de zorg zijn. De vraag is hoog. Mijn tijd in Zambia heeft me geleerd om te werken onder slechte omstandigheden. We moesten onszelf beschermen. Met die wetenschap, voelt het nu als een privilege om te kunnen werken in een Engels ziekenhuis met goede voorzorgsmaatregelen.
Er wordt gezegd dat er grote tekorten zijn, maar eerlijk gezegd hebben we hier al veel meer dan in Zambia. Dankzij de hulp van veel organisaties, hebben we hier veel beschermingsmateriaal kunnen verzamelen. En daar ben ik dankbaar voor.
Ik vond het vooral emotioneel zwaar om te werken met patiënten die er slecht aan toe waren, maar niet geholpen konden worden door het gebrek aan materiaal en kennis. Helemaal omdat deze patiënten hier thuis in een week tijd opgelapt zouden kunnen worden en weer naar huis zouden gaan. De enige manier om hier mee om te kunnen gaan, was door de beste zorg te verlenen die ik ze kon geven.
‘Met een goed team kan je alles aan’
Op dit moment zijn we blind voor de werking van het coronavirus. We weten niet hoe het ziektebeeld verloopt, wat het virus aanricht. De enige informatie die we hebben, komt van andere virussen. Zolang er geen vaccin is, werken we dus precies zoals de zorgverleners in Zambia: we doen ons uiterste best, maar kunnen niet iedereen redden. Tijdens mijn vier weken in Zambia heb ik meer mensen zien overlijden dan de meeste zorgverleners in hun hele carrière zullen meemaken.
Ik kan niet zeggen dat dit me echt heeft voorbereid op de huidige pandemie: een patiënt kwijtraken wordt namelijk nooit makkelijker. Toch heeft het me wel geleerd hoe ik daar op een gezonde manier mee om kan gaan. Dat heb ik ook te danken aan de ondersteuning van de medewerkers van het Work the World-programma en de vrienden die ik in mijn tijd daar gemaakt heb. Na onze dienst kwamen we samen thuis en deelden we onze verhalen. Soms lachend, soms huilend. We waren echt een familie. Die nazorg is belangrijk voor je mentale gezondheid. Door deze ervaring zit dit nu in mijn routine en doe ik het na elke shift.
Toen ik als tweedejaars student verpleegkundige het academische ziekenhuis in Lusaka binnenliep, voelde ik dezelfde zenuwen als tijdens deze pandemie. Mijn tijd in Zambia vorig jaar heeft me geleerd om te gaan met onbekende situaties. Ik had het geluk om met een fantastisch team te mogen werken en dat heb ik nu weer.
Ik heb geleerd dat teamwork ontzettend belangrijk is binnen de zorgsector. Met een goed team kan je alles aan! Met de juiste instelling kan iedereen binnen de zorg een verschil maken. Maar het belangrijkste: Work the World heeft me geleerd dat ik een geweldige verpleegkundige ga worden en elke uitdaging aan kan.
