De nacht verdwijnt en de zon gaat weer schijnen. De stralen door het gordijn op je snuit, toch geen zin om op te staan. De gedachten gaan door je hoofd. Hoe laat is het? Welke dag is het? Wat gaan we doen vandaag? Wie zie ik vandaag? Waar haal ik de energie vandaan om vandaag weer te beginnen? Hoe ga ik dit doen? Voordat je naast je bed zit, tollen de negatieve vragen door je hoofd. Totdat er één mooie gedachte langskomt… De gedachte die je even warm laat worden en een glimlach op je mond tovert.
Tijdens het douchen zijn we het er over eens: mevrouw is behoorlijk negatief. Niemand om haar heen wil haar zien en de mensen om haar heen nemen meer afstand. Ze vraagt zich af waarom. Ze heeft toch haar hele leven gewerkt voor haar stiefkinderen en voor haar man? Waarom ziet ze haar kleinkinderen niet, ze zag haar stiefkinderen toch als haar eigen kinderen? Ineens begint ze te glimlachen en vertelt ze me dat ze een vriend heeft. Ik kijk haar verbaasd aan, want deze zag ik niet aankomen bij een dame van eind zeventig. “Had je niet gedacht van zo’n dik wijf hé?” zegt ze. Gezellig praat ze door en vertelt hoe het allemaal zo gekomen is. En ineens zie ik een hele negatieve dame opfleuren als een zonnebloem die uitkomt.
Onverwachte knuffel
Starend naar buiten, de verwarmingsmonteur aan het werk bij de ketel, stormt haar dochter binnen. Mevrouw kijkt verschikt op en wordt in verbijstering weer achtergelaten. Alweer schreeuwde haar dochter naar haar, waarna ze besluit het contact te verbreken. Verslagen en in tranen blijft mevrouw achter. In de kamer ernaast krijgt de monteur medelijden en loopt naar haar toe. “Sorry mevrouw, maar ik heb nog een handtekening nodig.” Op zijn knieën zakt hij voor haar, pakt haar schouder vast en duwt zich haar tegen zich aan.
Bezoek
“Jaren hoopte ik dat iemand er echt voor me was en nu lag hij daar op z’n knieën!” Ze vertelt glimlachend verder terwijl ik constateer dat ik een dergelijke prachtige lach nog niet eerder bij haar heb gezien. Nadat hij haar getroost had, gaf zij aan dat hij altijd welkom was, maar zij ook snapte dat hij niet meer zou komen. En toch gebeurde het. Drie weken later was hij er weer. Wel vertelde hij dat hij getrouwd was en twee kinderen had. Maar al met al kwam hij nu al voor een jaar haar regelmatig opzoeken.
Positief benaderen
Enerzijds doet het me goed om te zien dat mevrouw straalt en er gelukkig uitziet als ze over hem praat. Maar toch zegt iets in mij dat dit verkeerd is. Want ik zie ook weer dat haar dit psychisch ook niet goed doet en juist niet bijdraagt aan haar kwaliteit van leven. Ze heeft geen zekerheid en ziet wel wanneer hij komt en of hij nog wel terugkomt. De enige vraag die bij mij speelt, is wanneer ik zal ingrijpen. Maar omdat zij duidelijk aangaf dat dit haar grootste geheim is, laat ik het toch buiten de rapportage. Dus ondanks de negatieve gedachten en depressieve klachten die ik bij haar signaleer, is het enige wat ik kan doen, haar een luisterend oor bieden. En misschien wel haar stiekeme verliefdheid positief benaderen.
