Een alarmering, kamer 314 mevr. X. Het is stipt 08.30, onze dagelijkse beller van dit tijdsstip. Vandaag is het dinsdag, de dag van haar wekelijkse koffiedrink moment in de huiskamer van de aanleunwoningen gelegen aan het woon en zorgcomplex waar mevrouw woont.
Al lopend naar haar appartement neem ik de alarmering aan en zeg dat ik naar haar onderweg ben. Als ik de deur openmaak van haar appartement ligt ze in haar bed, in haar hand zie ik de alarmeringsknop en hoor ik haar praten. Nee, niet tegen mij, al heb ik wel even getwijfeld. “Zuster, zuster, hallo bent u daar”, zegt mevrouw in de personenalarmering alsof het een walkie talkie is.
“Ik snap niks van deze digi-digi-dingen”
Ik loop naar haar en toe. Blij, opgelucht en toch een tikkeltje boos reageert ze naar mij: “Dat duurde lang, ik bel al vanaf 08.00 uur. Ik hoor en zie maar niks en ik praat maar tegen dat ding”. Er is geen woord tegen in te brengen. “Zuster”, zegt ze, “Je moet wel begrijpen: ik ben 94 jaar oud en ik snap niks van deze digi-digi-dingen. Ik kan niet eens bellen”.
Als mevrouw uitgerateld is, zeg ik haar dat ze het goed gedaan heeft en dat ze me wel gebeld heeft en ik gereageerd heb. Dan vertelt ze alleen nog maar dat ze bang is dat ze te laat komt voor de koffie. En dat die digitale onzin maar gestopt moet worden.
Lachwekkende situaties
Een personenalarmering is een van de elektronische hulpmiddelen die in de zorg gebruikt wordt. Zo worden zorgplannen in elektronische dossiers gemaakt en kunnen met een tablet digitaal worden ondertekend. Dat scheelt toch zeker drie handelingen voor de zorgmedewerker: printen, tekenen, inscannen en uploaden. En het is ook nog eens beter voor het milieu!
De zorgvrager moet alleen daarvoor een ‘digitale’ handtekening zetten. Een handtekening die normaal met pen en papier gezet wordt, gebeurt nu met een stylus of vinger op de tablet. Dit levert ook de meest lachwekkende situaties op. Niet wetende hoe je een stylus-pen moet vasthouden en met trillende handen wordt er een handtekening gezet. Er volgt bijna altijd een opmerking, zoals: “Het lijkt wel een kindertekening”, “Nou doe je het ervoor” en “Ik word steeds technischer, en dat op mijn leeftijd!”
Ergens heb ik het te doen met de oudere zorgvrager, die niet is opgegroeid in een digitale wereld en waarvan wij verlangen dat ze net als ons steeds meer digitaal gaan doen. Omdat we in de zorg steeds meer bezig zijn met e-Health: ‘een elektronische hulpmiddel die de gezondheid of de gezondheidszorg verbetert of ondersteunt’. Een hulpmiddel dat naast zijn nut en vooral vaak noodzaak ook lachwekkende situaties oplevert. Ken jij ze ook?
