Ooit, lang geleden, ben ik begonnen aan de hbo-v, maar helaas heb ik deze opleiding nooit af kunnen maken. Ik ging terug naar het mbo en studeerde af, maar toch bleef het knagen. Toen er op mijn huidige werkplek een kans kwam, heb ik die dan ook met beide handen aangegrepen.
Sinds april werk ik met veel plezier in het Ambulante Nachtzorg Team van een thuiszorgorganisatie. Ik vind het werk leuk, de mentaliteit is fijn en de cliënten zijn geweldig. Toch weet ik sinds mijn sollicitatie al dat dit niet de plek is waar ik zal eindigen. Ik wil verder, me verdiepen en ontwikkelen. Op mijn werk weten ze dat ik niet graag stil sta en nog veel ambities heb.
Duaal traject hbo-v
Dit najaar kwam er een vacature vrij binnen onze organisatie: ‘hbo-v plekken beschikbaar voor een duaal traject’. Een schot in de roos, dit sprak mij meteen aan. Al had ik er ook wel wat gemengde gevoelens over: hiermee zou ik namelijk ook weer in dagdienst moeten gaan, iets dat ik nu nog niet helemaal voor ogen had. Maar hoe meer ik erover hoorde, hoe enthousiaster ik werd. Zo zou ik in mijn werk meer afwisseling krijgen tussen de zorg en kantoorwerk, waardoor ik meerdere kanten van de zorg zou zien en verschillende wegen op zou kunnen.
Het voelde als een geweldige kans, maar de concurrentie was ook groot. Uit de vijftig aanmeldingen werden tien mensen uitgenodigd voor een gesprek. In totaal waren er maar 5 plekken voor de hbo-v. Twee weken na mijn aanmelding ging de telefoon, er werd een gesprek ingepland. Ondertussen begon ik na te denken. Waarom wil ik dit eigenlijk? Wat vind ik nou zo leuk aan het hbo? Waarom heeft dit voor mij een toegevoegde waarde?
De antwoorden bleken simpel te zijn. Ik wil deze stap zetten zodat ik mijn droom na kan jagen. Een hbo-opleiding geeft mij veel meer doorgroeimogelijkheden: het lijkt me bijvoorbeeld fantastisch om in de toekomst verpleegkundig specialist te worden en daar is het hbo een vereiste voor. Daarnaast wil ik mijzelf ook verder ontwikkelen, zodat ik nog meer voor onze cliënten kan betekenen. Dit zou deels kunnen met nieuwe technieken en innovatie voor in de thuissituatie.
Ga altijd op je gevoel af
Het sollicitatiegesprek verliep vrij soepel. Een fijn gesprek waarin ik open kon zijn over mijn wensen en dromen, waar ik met een goed gevoel op terugkijk. En dat gevoel blijkt niet onjuist: een week later hoor ik van mijn manager dat een van de opleidingsplaatsen voor mij is. Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik krijg er alleen nog een ‘dankjewel’ uit. Na het verlossende woord vertelt mijn manager ook nog even waarom ze voor mij hebben gekozen. Dat is informatie die ik zeker ga onthouden.
Ze vertelt: “Er zijn veel collega’s die vinden dat een hbo-verpleegkundige juist wat ouder moet zijn. Iemand met levenservaring, die niet te jong is voor de oude rotten binnen het team. Je vertelde dat jij dit ook al had gehoord en je daardoor in eerste instantie wat terughoudend was om te solliciteren. Dat snap ik, maar ik vind dat leeftijd geen rol mag spelen. Jong zijn en jonge kinderen hebben betekent niet alle ballen laten vallen. Of je nou oud of jong bent, jij doet dit met hart en hoofd en daar hebben we meer van nodig.”
Poeh, wat een compliment. Na dit gesprek voel ik me opgelucht. De onzekerheid over mijn (jonge) leeftijd is weg. Mijn manager ziet dat ik me wil ontwikkelen en dat ik daarin erg gemotiveerd ben. Ik voel me serieus genomen. Per februari start ik met de opleiding en als alles meezit ben ik twee jaar later klaar. Als het aan mijn manager ligt, kan ik me dan gaan specialiseren.
Deze situatie heeft me wel geleerd om altijd op mijn gevoel af te gaan. Twijfels of wensen kan je altijd bespreken met een manager of leidinggevende. Vaak zien ze meer dan jij wil laten merken. Wanneer de mogelijkheid er is, zullen ze je bovendien meestal wel bij proberen te staan in jouw ontwikkeling. Jong of oud, het hoeft niks uit te maken. Zolang je een gokje blijft wagen, zal er vroeg of laat eentje raak zijn.
