Wat brengt de toekomst ons? Wie zal het weten? Onze bewoners vertellen verhalen van vroeger toen de eerste televisie kwam of dat er alleen een radio was. De kinderen werden op zaterdag in de teil gewassen en met datzelfde water werd daarna de stal van de koeien schoongemaakt. Voor ons is deze tijd ondenkbaar.
Het mooie van ons werk is dat je soms de kans krijgt om de bewoners wat dingen uit te leggen van deze tijd, ook al is dat soms best lastig. Zo kwam ik een keer bij een mevrouw in het verzorgingshuis. “Zuster mag ik jou wat vragen?” “Ja natuurlijk mag dat,” zei ik. “Wat is twitter eigenlijk? Het komt steeds maar op de televisie voorbij, maar ik weet niet wat het is.” Nou, daar heb ik best even over na moeten denken, want hoe leg je zoiets uit? Ander voorbeeld: een selfie maken. Vreemd om jezelf dan ineens te zien!
BFF’s
Twee dames op onze afdeling die al jaren vriendinnen zijn, vertelde ik dat ze dat tegenwoordig BFF’s noemen. En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, want de huidige tijd gaat razendsnel, zo snel dat we het zelf soms niet kunnen bijbenen. We moeten allemaal mee met de snelle digitale wereld, ook in ons werk. Het lijkt bijvoorbeeld al normaal te zijn om met een iPad te werken.
Vooruit kijken
Maar wat brengt de toekomst ons in de zorg? Wie zal het weten? We zien op tv al steeds meer robots in de zorg, maar zijn er over een aantal jaar misschien robots die de mensen uit bed halen voor ons? Dat zou best geweldig zijn toch? Of hoeven we de rapportage niet meer op de iPad te typen, maar kunnen we die ooit inspreken? Misschien maar goed dat we het allemaal nog niet weten.
Ambitiedag
Binnen onze stichting worden er ambitiedagen georganiseerd. We worden dan gestimuleerd om na te denken waar we als organisatie naartoe willen en wat ervoor nodig is om het verschil te maken. Deze bijeenkomsten zijn heel interessant om als werknemer bij te wonen. Afgelopen maand was er weer zo’n ambitiedag. Samen met een paar collega’s ging ik er naartoe. Deze keer kwam er een spreker die over ‘positieve gezondheid’ vertelde. Zijn belangrijkste punt uit het verhaal? Hoe belangrijk het is om op een positieve manier om te gaan met de bewoners en te kijken naar hun verleden. Wat wil die bewoner nu echt? We leren verder kijken dan alleen zorgen en ook hoe belangrijk je eigen houding hierin is. Zelf vind ik dit één van de belangrijkste dingen.
Hoop
Eén ding hoop ik wel voor onze toekomst… En dat is als de bewoners op onze afdeling dankbaar zijn voor een knuffel of hulp die ik ze bied. Op dat moment denk ik altijd “Als er straks voor mij ook nog maar een lieve zuster is die me helpt als ik het zelf niet meer weet of kan!”
