Werken in de zorg kan best pittig zijn, zeker als je pas net begonnen bent. Verpleegkundige Amy ervaarde hoe de steun van haar collega’s ervoor zorgde dat zij zich kon ontwikkelen en sterk in haar schoenen kwam te staan. En dus deelt ze een ode aan haar waardevolle team.
Als jonge verpleegkundige kan dit vak je soms overspoelen. De mate van verantwoordelijkheid, de realiteit van ziektebeelden die je dagelijks onder ogen moet zien en daarbij ook nog het omgaan met je eigen gevoelens. Er komt veel op je af, helemaal aan het begin van je loopbaan.
Leren van elkaar
Na een paar jaar studeren en met wat stage-ervaringen op zak had ik voor het eerst de verantwoordelijkheid over mijn eigen patiënten. Ik kan me nog herinneren dat ik met knikkende knieën op weg was naar mijn allereerste nachtdienst alleen, wat was dat spannend! Soms had ik het gevoel dat ik na vier jaar studie echt alles nog moest leren.
Gelukkig had ik verpleegkundigen in mijn team die mij die eerste periode tot een ontzettende steun zijn geweest. Ik liep met ze mee, leerde heel veel door ze alleen maar aan het werk te zien en ze gaven me vertrouwen. Ik hoefde het niet alleen te doen. Naarmate de jaren verstreken, maakten we veel met elkaar mee en groeiden we in onze samenwerking. En nog steeds zijn mijn collega’s mijn allergrootste spiegel. Ze leerden me luisteren tussen de regels door en ik leerde dat je soms zonder te spreken al zoveel kan zeggen. Maar ook lieten ze me zien dat het oké is om je soms af te sluiten, om jezelf niet helemaal te geven. Want soms overspoelt het vak je nou eenmaal.
Goud waard
Hoe fijn is het als je collega’s hebt die je de ruimte geven om van ze te leren, maar tegelijkertijd ook de ruimte voelt om je eigen kennis te delen. En ja, natuurlijk denken we weleens anders over dingen en zijn er meningsverschillen. Waar ik de eerste maanden de veiligheid in het team aan het zoeken was om mijn visie te delen, weet ik nu dat deze er ook mag zijn.
Als verpleegkundige zal je je leven lang leren. Door de jaren heen zal je groeien in het klinisch redeneren en het probleemoplossend werken. Je leert van ervaringen, fouten en successen, maar het allermeeste leer je van elkaar. Dus lieve collega’s, bedankt! Dat jullie mij de ruimte geven om de verpleegkundige te zijn die ik wil zijn. Voor alle lessen, de lach en de traan en vooral voor de verbondenheid. Want het kan ook zo anders. Jullie zijn goud waard!
