Als verpleegkundige zijn er tal van mogelijkheden om jezelf te specialiseren. IC-verpleegkundige, psychiatrisch verpleegkundige, oncologieverpleegkundige, verpleegkundig specialist en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Zelf ben ik geriatrieverpleegkundige. En nee, dat is dus echt niet saai.
Deze specialisatie richt zich op de oudere zorgvrager, waarbij er sprake is van co-morbiditeit en steeds complexere zorg. Het gaat vaak om kwetsbare en zorgbehoevende ouderen die niet alleen lichamelijk, maar vaak ook psychisch te kampen hebben met gezondheidsproblemen. Op dit moment hebben we te maken met een groeiend aantal geriatrische zorgvragers, waarbij de verwachting is dat deze populatie in de toekomst nog fors zal gaan toenemen. Ondanks dat de specialisatie tot geriatrieverpleegkundige vaak een onderschoven kindje is, is het juist een hele waardevolle toevoeging aan het verpleegkundig vak!
De specialisatie geriatrie
Tijdens mijn opleiding liep ik stages in de ouderenzorg en verloor meteen mijn hart aan de geriatrische zorgvrager. Na mijn afstuderen ging ik dan ook direct aan de slag op de GAAZ-afdeling van het ziekenhuis, waarna ik niet veel later de mogelijkheid kreeg om de specialisatie tot geriatrieverpleegkundige te volgen. Ik twijfelde geen moment en greep deze kans met beide handen aan. Ik wilde meer diepgang creëren in mijn werk op de afdeling en deze opleiding bood me de perfecte mogelijkheid hiertoe.
Voor de opleiding tot geriatrieverpleegkundige volg je in ongeveer een jaar verschillende modules, waarbij je ingaat op de somatische, psychische en sociale componenten van de geriatrische patiënt. Tijdens je opleiding zijn je lesdagen verspreid over verschillende dagen waardoor het prima te combineren is met je reguliere baan. Om meer praktijkervaring op te doen loop je een aantal korte stages in verschillende omgevingen, zowel klinisch als poliklinisch.
Klinisch redeneren, observeren en improviseren
Dat de geriatrie allesbehalve saai is kan ik inmiddels beamen. Geen dag is hetzelfde en de diversiteit aan ziektebeelden en comorbiditeit maakt het juist ontzettend interessant. Zo kan er bijvoorbeeld sprake zijn van een urineweginfectie waarbij de patiënt verward is geraakt en is gevallen. Je behandelt dan niet alleen de urineweginfectie, maar bevordert ook de mobiliteit van je patiënt en brengt de thuissituatie in kaart.
Waar een andere specialist inzoomt op dat éne kleine stukje, bekijkt de geriater het volledige plaatje en de samenhang van verschillende factoren. Hierdoor krijg je vaak te maken met verschillende betrokken disciplines zoals de fysiotherapeut, diëtiste en bijvoorbeeld de transferverpleegkundige. Het gaat dus echt niet alleen maar om billen wassen en omgaan met dementerende ouderen, maar juist ook om een brede klinische blik en goed observeren.
Constant afwijken van protocollen
Als er iets is dat je in de geriatrie echt onder de knie moet hebben, zijn het je improvisatieskills. Als geriatrieverpleegkundige moet je constant afwijken van bestaande protocollen. Elke dag ga je weer op zoek naar de beste benadering voor jouw patiënt. Je voelsprieten staan op scherp: elke kleine verandering in de gezondheidstoestand van je patiënt valt jou op. Juist deze kleine veranderingen kunnen voor deze geriatrische zorgvrager grote gevolgen hebben.
Ondanks dat het hard werken is, wordt er vooral ook veel gelachen en is geen dag hetzelfde. Van verschillende puzzelstukjes weer één geheel maken, in combinatie met het dynamische werken, is wat mij nog steeds zo aanspreekt aan deze patiënten. Je ontwikkelt vaardigheden die gericht zijn op het observeren en communiceren die niet alleen tijdens je werk, maar ook in je privésituatie zeer waardevol zijn.
Ondanks het stoffige imago van de geriatrisch verpleegkundige biedt deze specialisatie je dus juist veel mogelijkheden, doordat je in allerlei facetten werkzaam kunt zijn. Zo ben je breed inzetbaar in bijvoorbeeld het ziekenhuis, de huisartsenpraktijk maar ook als casemanager of geriatrieconsulent. Geriatrie oubollig? Dacht het niet!
