Het coronavirus is het gesprek van de dag. Je ontkomt niet aan de vele informatie: bij het aanzetten van de radio en televisie, het openen van de krant of in gesprek met andere mensen. De vele informatie zorgt voor onzekerheid. Als wijkverpleegkundige maak ik mee hoe dit alles zijn weerslag heeft op de zorg voor mensen thuis.
Als wijkteam bieden wij zorg bij mensen thuis. Ook wij volgen de richtlijnen van het RIVM en die van onze organisatie. Voor ons betekent dit dat wij de hoognodige zorg bieden. Maar wat is hoognodige zorg? Als zorgprofessional wil je vanuit je hart de huidige zorg voortzetten, maar we zitten nu noodgedwongen in een situatie waarbij we zorg moeten minderen.
Keuzes maken
Hoe bepaal je als team bij welke cliënten je de zorg afbouwt en bij wie de zorg stopt? De keuzes die we nu maken zijn rationeel en naar aanleiding van de dagelijkse updates. En dat geeft toch ook een bepaalde mate van stress. Want welke nieuwe besluiten worden er genomen en welke acties moeten wij daarop gaan inzetten?
Daarbij komt dat we goed alert moeten blijven bij iedere cliënt die we hebben, maar ook bij iedere nieuwe zorgaanvraag. Heeft iemand corona-gerelateerde klachten? Zo ja, dan moet diegene getest worden en dan mogen we geen enkel risico nemen. Dit leidt tot situaties die we liever zouden voorkomen.
Bijvoorbeeld bij een cliënt met dementie, met mogelijk corona-gerelateerde klachten, waarbij de al overbelaste mantelzorger de zorg voor haar echtgenoot zelf moest bieden. Wij kwamen hier twee keer per dag en zorgden ervoor dat mevrouw de zorg voor haar partner vol kon blijven houden, tot hij opgenomen zou worden in een verpleeghuis. Deze zorg hadden wij als team zo graag willen bieden.
Machteloos
Een ander voorbeeld is een nieuwe zorgvraag die wij krijgen voor het bieden van palliatieve zorg. Deze zorg nemen wij altijd aan, maar door de grote angst voor corona, bij deze cliënt en zijn echtgenote, durven zij ons nu niet over de vloer te laten komen. We hebben nu meerdere keren per week telefonisch contact met de echtgenote van deze cliënt en zij is ook erg overbelast.
Normaliter had ons team in nabijheid ondersteuning geboden bij het ziekteproces en zorg van de mantelzorger overgenomen. Het voelt machteloos dat we nu niet de zorg en ondersteuning kunnen bieden die we zo graag zouden willen bieden.
Geen familiebezoeken meer
Naast de gevolgen voor ons als zorgprofessionals heeft deze hele situatie ook gevolgen voor de cliënten. Voor een deel van hen is de dagbesteding gestopt. Hierdoor is de dagstructuur kwijt en dit zorgt zichtbaar voor onrust en paniek. Voor sommigen is lastig te begrijpen wat er nu allemaal speelt. Er komt zoveel informatie op hen af en als dit voor ons als zorgprofessionals soms al onduidelijk is, hoe moet dit dan wel niet voor hen zijn?
Naast de gestopte dagbesteding vinden er ook geen familiebezoeken meer plaats en veel cliënten voelen zich hierdoor eenzaam. Beeldbellen is een optie, maar niet iedere cliënt is hiertoe in staat en dit is toch ook heel anders dan echt fysiek contact.
Als wijkteam bieden wij, uiteraard met gepaste afstand, een luisterend oor tijdens de zorgmomenten. We volgen de dagelijkse updates en proberen de zorg voor onze cliënten, ondanks deze coronacrisis, voort te zetten en er zo te zijn voor de mensen met zorgbehoefte in onze wijk.
