Jong en rebels, zo omschrijft de 65-jarige dhr. V. zich tijdens het huisbezoek van vandaag. We hebben het over zijn jongere jaren waarin hij veel heeft geëxperimenteerd met middelengebruik. Zijn voorkeuren gingen vroeger uit naar het gebruik van bruin en wit, ook wel bekend als heroïne en cocaïne. Helaas loopt hij hierdoor nog steeds achter de feiten. Dhr. V. deelt hier zijn verhaal.
Ja, vroeger heb ik met veel drugs geëxperimenteerd. Het gebruik van cocaïne was in mijn, achteraf foute, vriendengroep iets wat veel voorkwam. Dat mij gevraagd werd om dit te basen (een vorm van roken), maakte mij nieuwsgierig en dus deed ik met hen mee. Ook heroïne roken is weleens voorbijgekomen in mijn jeugdige jaren, maar dat was wat sporadischer dan cocaïne. Helaas raakte ik heel erg snel aan verslaafd aan beide middelen. Dat is ook niet zo gek, want het zijn allebei heftige middelen. Ik kon niet meer zonder, ook al wilde ik dit wel. Het lukte me gewoon niet.
Verslaving kan nog lang consequenties hebben
Het heeft een hele poos geduurd voordat ik van deze verslaving af was. Wat een rollercoaster was dat zeg! Vol met ups en downs, zoals de jeugd dat tegenwoordig noemt. Gelukkig kan ik met trots zeggen dat het me ondertussen toch echt is gelukt: al meer dan twintig jaar! Op dit moment ervaar ik de consequenties die het middelengebruik met zich mee heeft gebracht nog wel. Ik heb er nog elke dag last van.
Ik weet dat het mijn gezondheid allesbehalve goed heeft gedaan. Zo heb ik nu last van COPD en ben ik daardoor heel erg vaak enorm benauwd. Dom vind ik mezelf soms nog weleens. Nu ik door een keuze van vroeger blijvende lichamelijke klachten heb, ook al begon het gebruik uit onschuldige nieuwsgierigheid.
Mijn conditie is eveneens flink achteruitgegaan. Ik wandel nu dan ook iedere dag om het een beetje op peil te houden, maar ik merk dat het me erg veel energie kost. De jonge god van vroeger zit er vanwege mijn leeftijd natuurlijk sowieso niet meer in, maar ik kan met zekerheid zeggen dat het middelengebruik mijn fysieke gezondheid enorm heeft verpest. En dat vind ik achteraf erg betreurend.
Veel vooroordelen over middelengebruik
Niet alleen op lichamelijk vlak heb ik last van mijn vroegere middelengebruik, ook mentaal heeft het me geraakt. Zo heb ik nu een angststoornis ontwikkeld. In mijn hoofd is het soms erg druk. Spanningen kunnen bij mij erg snel oplopen, ook al gebeurt er maar iets kleins. Ik overzie het dan allemaal niet meer en raak in paniek. Gelukkig krijg ik nu begeleiding vanuit de ggz en worden er handvaten aangeboden. Om de gedachten in mijn hoofd niet te laten exploderen, praat ik met de verpleegkundigen over mijn stress.
Ook bespreek ik het met hen als ik nog weleens zucht heb naar de middelen van vroeger. Ik vind het prettig dat ik mijn ei bij hen kwijt kan zonder dat ze een oordeel hebben klaarliggen. Want ja, ook daar heb ik last van: als ik nieuwe mensen ontmoet en hen vertel over mijn verleden zie ik toch een bepaalde blik in hun ogen. Zodra het woord drugs voorbijkomt, schrikt het velen af en doen ze soms letterlijk een stap achteruit. Wat ze niet weten, is dat ik er nu enorm veel spijt van heb. En het is jammer dat mijn spijtgevoelens bij een gesprekspartner weggeblazen worden door het oordeel over drugs. Het is een grote fout van vroeger die me helaas nog steeds achtervolgt.
