Ouderenmishandeling in de wijk
Het is subtiel, het is onzichtbaar, het is niet te grijpen, het is sluipend, het is een moordend. Er zijn vele soorten mishandeling. Het is lang niet altijd zichtbaar, maar deze keer was het overduidelijk.
Het is subtiel, het is onzichtbaar, het is niet te grijpen, het is sluipend, het is een moordend. Er zijn vele soorten mishandeling. Het is lang niet altijd zichtbaar, maar deze keer was het overduidelijk.
Een cliënt het gevoel van eigenwaarde geven is een streven voor sociaal pedagogisch hulpverlener Nina Valk. Voor een dementerende cliënt schreef ze een bijzondere brief: “Wekenlang leefde hij op.”
Verbaasd kijk ik je aan. Je bent het echt aan het doen. Je eigen rouwkaart schrijven. Je eigen uitvaart regelen. Wekenlang werk je aan je eigen afscheid. Je verdeelt je sieraden onder je geliefden. En je vertelt je man zelfs welk pak hij aan moet bij de uitvaart.
Als medisch hulpverlener valt het mij op dat de meeste patiënten geen idee hebben wat voor mensen er op de ambulance werken. Regelmatig word ik gepromoveerd tot arts, maar ik heb toch echt een verpleegkundige achtergrond.
Wat als de band tussen jou en de cliënt zo sterk is, dat je na zijn of haar overlijden in een rouwproces belandt? Het overkwam sociaal pedagogisch hulpverlener en verzorgende Judith. Haar manager had er geen begrip voor.
Verpleegkundige Liesbeth betoogt: stap met een open houding naar een patiënt en oordeel niet te snel. Een voormalig arts leerde haar anders denken en dat veranderde haar benadering naar patiënten.
Je blik is vastberaden. ‘Ik ga ervoor, hoor. Ik ben hier echt nog niet klaar.’ Ik hoop met je mee. Al zie ik je steeds zieker worden, ik hoop zo dat je gelijk hebt. Dat jij die uitzondering bent, diegene die misschien toch beter wordt.
Verpleegkundige Yvonne werd toeschouwer van een liefdesrelatie binnen de zorgvilla waar ze werkt. Tijdens haar carrière zag ze: seksualiteit bij ouderen houdt niet op, maar een pure, prille liefde is zeldzaam.
De kanker is terug. De chemo is weer gestart en je bent ziek en verzwakt. Als ik je slaapkamer binnenkom glimlach je vermoeid naar me. ‘Daar ben je weer.’ Ik zie de tranen in je ogen glinsteren en ook ik voel een brok in mijn keel.
Volgens zorgondernemer Mariët vereist dementie een andere aanpak:‘‘Zie dementie niet als een bedreiging en focus juist op de uitdaging hoe mensen met dementie hun rol in de samenleving kunnen blijven vervullen.’’