Vluchten naar het virus
Brabant is ineens het epicentrum van een virus dat massa’s mensen in haar greep heeft. Brabant, de plaats waar ik woon en werk. Gezellig zeg, de laatste tijd.
Brabant is ineens het epicentrum van een virus dat massa’s mensen in haar greep heeft. Brabant, de plaats waar ik woon en werk. Gezellig zeg, de laatste tijd.
Wanneer ik vertel dat ik in een hospice werk, zie je gezichten vaak veranderen van geïnteresseerd naar ernstig. ”Is dat niet zwaar? Dan heb je dus dagelijks met doodgaan te maken… Hoe houd je dat vol?” En dan vertel ik.
Een opname is vaak een heel vervelende gebeurtenis voor iemand. Bij DNZ willen ze dat beter doen. Michiel Jansen: “We gaan mensen helpen door nabijheid te tonen. Door minder dwang en drang toepassen.”
Na mijn laatste stagedag vier ik met vriendinnen dat ik mijn diploma gehaald heb. Dan word ik ’s avonds gebeld door mijn moeder. Mijn vader blijkt plotseling overleden te zijn.
Zelfstandig verpleegkundige Conchita vertelt: “De vrijheid om zelf te bepalen hoe en waar ik werk, vind ik erg belangrijk. Soms ontstaat er ruimte in mijn agenda en Zinzer belde precies op tijd met de juiste opdracht.”
‘Sommige verpleegkundigen nemen álles over van de patiënt, zelfs dingen die ze heel goed zelf kunnen. Dat is zonde, want zo ontneem je ook zijn of haar zelfstandigheid.’
Als flexer in de zorg ben ik voor veel patiënten een nieuw gezicht, die ze niet zo snel vertrouwen. Als ik dat dan toch op kan bouwen en uiteindelijk met een lach en een knuffel afscheid neem, is dat heel bijzonder.
De training ‘Omgaan met Stemmen’ gaf me nieuwe handvaten. Deze weg begint met een interview. Niet eentje die ons bekend is voor een anamnese, maar een interview op de journalistieke manier. Zo kan ik echt naar de cliënt luisteren.
Haar ‘nee’ staat lijnrecht tegenover onze mening, onze zorg om haar. Maar wie zijn wij eigenlijk, dit te bepalen? En wanneer dient zo’n moment zich aan? Als wijkverpleegkundige vind ik dat soms echt een lastige afweging.
Het valt me op dat een van mijn cliënten steeds minder onderneemt. “Boodschappen doen, meisje? Dat durf ik al bijna niet meer, mensen kijken me zo raar aan”, antwoordt ze.