Heimwee op een tropisch eiland
Door mijn reiservaring heb ik bijna nooit last van heimwee, maar hier op Curaçao kwam het ineens omhoog. Zo ga ik ermee om.
Door mijn reiservaring heb ik bijna nooit last van heimwee, maar hier op Curaçao kwam het ineens omhoog. Zo ga ik ermee om.
Ik werk al jaren regelmatig periodes in het buitenland, zoals nu op Curaçao. Het lijkt hier soms alsof ik terug in de tijd ben gegaan.
Ik werk regelmatig periodes in het buitenland, maar de eerste dagen zijn toch elke keer weer even wennen. De pandemie maakt dat niet makkelijker.
In het hospice kunnen de feestdagen heel dubbel voelen. Vrijwilliger Hans Oosterbaan bracht vijftien jaar lang de kerstdagen door met de gasten van het Stadshospice Utrecht en vertelt over zijn ontroerende ervaringen.
Ik vertrek regelmatig een tijdje naar het buitenland om daar in een lokaal ziekenhuis te werken. Door de pandemie vielen wat mooie plannen eerder dit jaar in het water, maar nu kan ik eindelijk mijn koffers weer pakken!
Meerdere malen wordt aan mij gevraagd wat mij motiveert om met ouderen te werken. Mijn antwoord op die vraag is eigenlijk heel simpel. Het verplegen en verzorgen van ouderen geeft mij voldoening.
In het ziekenhuis kan je altijd een beroep doen op de collega’s uit het team. Maar wat als je dat niet hebt en je ook nog eens in een vreemd land werkt? Verpleegkundige Irene maakte dit mee tijdens haar eerste week in Thailand.
Het zijn bizarre tijden, maar in Arnhem is het ondertussen ook feest. Daar werd 12,5 jaar geleden namelijk de allereerste Herbergier geopend.
Arie van Turnhout is vrijwilliger bij de Wensambulance Brabant. Inmiddels heeft hij zo’n honderd ritten achter de rug, die telkens weer een bijzondere ervaring zijn. “Je beleeft het en ziet wat zo’n laatste wens voor mensen kan betekenen.”
Shandra is als zzp’er onder andere justitieel verpleegkundige. Na het werken op de PAAZ en verschillende zzp-opdrachten, belandde ze via DNZ in het Penitentiair Psychiatrisch Centrum Zaanstad. Ze vertelt over haar ervaringen.