Marije Kooi (26) werkt in het brandwondencentrum van het Martini Ziekenhuis in Groningen. Het is één van de drie gespecialiseerde brandwondencentra in Nederland. Wat is er zo speciaal aan haar werkplek?
Marije: “Het brandwondencentrum Groningen is een aparte afdeling binnen het Martini Ziekenhuis. Het bijzondere is dat we onze eigen zorg organiseren. We hebben daarvoor een groot team met verschillende disciplines. Van verpleegkundigen, chirurgen, nurse practitioners, psychologen tot fysiotherapeuten. Omdat we vanwege het infectiegevaar de afdeling niet af mogen, zijn alle disciplines hier aanwezig of komen naar onze patiënten in het brandwondencentrum toe. We hebben een polikliniek, verpleegafdeling, een OK en IC met een eigen opnamekamer, waar we eerste hulp verlenen. De patiënten worden dus niet eerst gezien op de SEH, maar komen direct naar onze afdeling. “Dat maakt brandwondenzorg echt een vak apart”.
Impact
Jaarlijks worden er ongeveer 700 mensen behandeld op de polikliniek van het Groningse brandwondencentrum en worden er zo’n 250 mensen opgenomen. Ruim een kwart daarvan zijn kinderen jonger dan 4 jaar. Marije: “Het oplopen van brandwonden heeft een enorme impact op patiënten. Een brandwond is altijd gerelateerd aan een ongeluk of iets waarover mensen zich schuldig voelen. Dus daar kampen ze in eerste instantie ook mee. Wat mij het meeste raakt, zijn de verhalen. De ene keer is dat een groot ongeluk en de andere keer zo’n ongelukkig huis-tuin-en-keuken ongelukje. Achter iedere brandwond zit een verhaal. Bovendien zijn brandwonden erg pijnlijk. Bij een open wond liggen de zenuwen en de bloedvaatjes bloot, wat enorm veel pijn doet. Goede pijnbestrijding is daarom heel belangrijk. Mijn doel is om een patiënt zo comfortabel mogelijk door de dagelijkse verbandwisselingen heen te helpen. Want hoe je het wendt of keert, het doet gewoon pijn.”
Littekens
Als verpleegkundige is Marije vanaf het begin betrokken bij de wondzorg. Standaard vragen patiënten haar of ze littekens overhouden aan hun ongeluk, zeker als ze in hun gezicht verbrand zijn. Het is een vraag die Marije eigenlijk niet kan beantwoorden. “Of iemand er littekens aan over houdt, is pas later te zien”, licht ze toe. “Je weet nooit hoe een huid dichtgaat en zich herstelt. Soms kan een brandwond oppervlakkig lijken en denk je dat de huid snel dicht zal zijn. Maar er zijn situaties waarin het anders uitpakt. Je kunt dus nooit zeggen dat het allemaal wel goed zal komen. Ik zeg dit altijd eerlijk en ik laat het aan de artsen over om de wonden te beoordelen en de juiste verwachtingen te bespreken.”
Afwisseling
Sinds enige tijd beschikt de afdeling over de Laser Doppler Imager (LDI), een nieuw apparaat, dat de diepte van wonden kan scannen. Hierdoor kan een nog betere diagnose en behandeling bepaald worden. Bovendien kan de patiënten ook meer duidelijkheid krijgen met behulp van deze scan. Een andere vernieuwing binnen het brandwondencentrum is de 3D virtual reality bril. Patiënten krijgen met deze bril op de nodige afleiding tijdens de dagelijkse verbandwisselingen zodat ze minder pijn ervaren. Marije zelf werkt binnen het brandwondencentrum zowel op de IC als de verpleegafdeling en draait ook regelmatig op de poli mee. “De afwisseling van deze werkzaamheden en het contact met de patiënten maakt mijn werk ontzettend leuk.”
Zichzelf zijn
Als het even kan -en dat is vaak tijdens de late diensten- maakt ze tijd voor een gesprek met haar patiënten. “Ik vind het belangrijk dat je het met elkaar kunt hebben over hoe de dag verlopen is, hoe de verbandwisseling is gegaan en wat er misschien anders zou kunnen. Ik vraag me altijd af: Wat zou ik fijn vinden als ik hier zou liggen? Nou, ik zou het fijn vinden als er dan iemand aan mijn bed zat die heel even aandacht heeft en met wie je kan bespreken wat je prettig vindt of wat je graag anders zou willen. Ik vind het overigens ook heerlijk om gewoon een kletspraatje te maken en te horen wat mensen doen in het normale leven. Je kunt het wel altijd over de brandwonden hebben en wat mensen hebben meegemaakt, maar het is juist zo leuk om de andere kant van de patiënt te zien. Het is voor hen ook fijn dat ze gewoon zichzelf kunnen zijn en zich even niet een patiënt voelen.”
Ben jij al member van NurseStation? Meld je hier gratis aan.
