Flow Reizen organiseert al dertig jaar lang bijzondere reizen voor mensen met een licht verstandelijk beperking. Met deze groep reizen ze de hele wereld over: van zonvakantie tot wintersport, zeilen en huttentochten. Alles is mogelijk. Het levert levendige verhalen op, waarvan ze er een aantal delen met Nursestation. Vandaag het prachtige reisverhaal van Jan in Nieuw-Zeeland.
De indrukwekkende rondreis door Nieuw-Zeeland staat nog steeds bovenaan mijn reislijst. Ik ben nog nooit in een land geweest met zoveel verschillende landschappen en natuurfenomenen. We reizen langs de fantastische kust van Coromandel en door het desolate maanlandschap vol geisers en zwavelvelden van Rotorua. Halverwege de reis belanden we in het dal van de Whanganui River waar we overnachten in een traditioneel Maoridorp.
De welkomstceremonie van de Maori
Je kan niet zomaar een traditioneel Maoridorp binnenwandelen en elkaar de hand schudden. Daar komt een eeuwenoude traditie bij kijken. De bewoners vragen zich namelijk af of wij wel met goede bedoelingen komen, want dat is weleens anders geweest. Op weg naar het dorp worden we door onze buschauffeur voorbereid op deze ontmoeting. We beginnen met het aanwijzen van de woordvoerder van ons reisgezelschap. Daar zijn we het snel over eens: dat wordt Jan. Jan is zwijgzaam en valt niet zo op binnen de groep, je zou hem weleens kunnen vergeten. Dit is een mooi moment om hem eens in het middelpunt te plaatsen.
Vervolgens moet Jan twee secondanten aanwijzen die hem zullen ondersteunen bij de ontmoeting. Samen bereiden zij zich voor op de welkomstceremonie. Het drietal zal worden opgewacht door het stamhoofd en zijn vrouw. Jan moet alle vragen naar eer en geweten beantwoorden. Hij moet laten zien dat wij vrienden zijn; dit is een belangrijke taak.
We staan buiten de dorpspoort, een prachtig bewerkte houten boog met traditionele tekens en vreemde wezens met grote doordringende ogen. De spanning is voelbaar in de groep. Als ze ons maar aardig vinden! Dan mogen we misschien naar binnen. We worden geroepen door een reusachtige Maori met een zware stem. Jan en de secondanten mogen een paar passen door de poort zetten. Ze worden toegezongen in de taal van de Maori: “Wie zijn jullie? Waar komen jullie vandaan? Wat komen jullie doen?”
Een bijzonder moment
Jan zegt in het Nederlands dat we vrienden zijn, dat we goede bedoelingen hebben en geen kwaad in de zin. Ze mogen een paar stappen dichterbij komen en de groep mag op eerbiedwaardige afstand volgen. Dit ritueel herhaalt zich totdat we tegenover de woning van het dorpshoofd staan. De spanning stijgt. Het dorpshoofd komt naar buiten met zijn vrouw aan de arm, beiden prachtig gekleed in traditionele kleding.
Dan neemt het dorpshoofd het woord en richt hij zich tot de groep. Hij vertelt de geschiedenis van de Maori, in woord en gebaar, hoe ze naar deze plek zijn komen varen met kleine boten, hoe ze het land hebben bewerkt en hoe ze tot hier in de tijd zijn gekomen. En vervolgens richt hij zich tot Jan: “Jan, waarom ben jij hier?” Jan breekt. De tranen biggelen over zijn wangen. Iedereen is muisstil.
Maar dan richt Jan zich op en neemt het woord. “Ik ben zo blij! Ik ben helemaal van die kant gekomen (hij wijst hoog in de lucht) en ik ben samen met deze groep over de hele wereld gereisd en nu ben ik hier bij u! Ik denk dat mijn vader heel trots op mij zal zijn, hij is vorig jaar overleden. Wij zijn vrienden, geen vijanden!” De groep slikt wat weg. Wauw, wat een mooi en bijzonder moment.
Hierop volgen de verlossende woorden en het dorpshoofd zingt ons toe dat we welkom zijn: “Kom dichterbij, u bent allen welkom, vrienden!” Opgelucht stappen we op het dorpshoofd af en we krijgen allemaal een persoonlijke Hongi, een Maorikus waarbij je met de hoofden en neuzen tegen elkaar staat. Pfff… De spanning ebt weg, nu kan het feest beginnen!
Dit verhaal verscheen eerder in het boek van Flow Reizen, dat vol staat met verhalen van al hun bijzondere reizen. Met de aanschaf van dit boek steun je de organisatie, die hard is getroffen door de coronacrisis.
